Van noord naar zuid

Nu dit is getypt beseffen we dat dit een lang verhaal was. Daarom een samenvatting. veel dingen gedaan in Nieuw-Zeeland. Soms slecht weer, daarom dingen niet gedaan. We hebben lol. Stuur meer geld.

De vorige keer eindigde met een saaie snelle samenvatting. In de tussentijd hebben we nieuwe informatie verkregen over:
- Tongariro: was dus dicht toen wij er waren want het weer was te slecht om er door te lopen. We waren dus niet niet-avontuurlijk en watjesachtig. We mochten officieel het park niet in vanwege kou en brrrrs. Je kon vanaf de weg wel duidelijk zien dat Tongariro in de Lord of the Rings is gebruikt voor Morrrrrdorrrrr, dat enge spooky land.

Wellington is een leuke stad qua kroeg en winkels en atmosfeer en restaurants. De stad zelf heeft niet veel sight, behalve dan het Te Papa museum waar je een halve tot een hele dag kunt ronddwalen, afhankelijk van of je alle bordjes met tekst wilt lezen of niet (wij hebben ze niet allemaal gelezen :) ).
We kwamen natuurlijk punctueel op tijd aan bij de boot die vanaf Wellington van het noorder- naar Picton op het zuidereiland vertrekt. Maar onze campervan verhuurder had de vaart verkeerd geboekt en daarom konden we omkeren en vier uur later nog eens proberen. In de tussentijd naar het kariri sanctuary geweest in Wellington, vogels kiek'n. Is best een leuk gebied als je zin hebt in lopen en vogels kiek'n, dus kun je in je reisplan opnemen.
De boottrip was drie uur en redelijk saai en rustig. Veel kiwi's (NZ'ers (Nieuw Zeelanders)) die een weekendje weg gingen voor Labour day weekend.

Vanaf Picton richting Abel Tasman national park gescheurd en onderweg lifters meegenomen (oh my god, maar we leven nog). Ze moesten 15 minuten mee en hebben ons niet vermoord en de bus ook niet gejat. Dat was dus positief.
Abel Tasmanpark is het kleinste nationale park van Nieuw-Zeeland en bevindt zich op de noordwestelijke hoek van het zuidereiland. Het wordt door heul veul toeristjes bezocht gedurende het jaar (tweede meest bezochte park), dus in de zomer (hier in december - februari) struikel je over de mensen. Mogelijkheden die er zijn zijn kayakken en lopen terwijl je kunt genieten van mooie strandjes in baaien en pinguins en zeehonden kunt zien als je gaat kayakken (en als je veul geluk hebt, klopt Trudy :)).
Nadat we een uur lang een briefing hadden gehad over zeekayakken en we allebei een soort rok aan hadden gekregen en modieus gekleed werden in felgele zwemvesten bleek dat het weer voor kayakken echter te ruig was (dikke poeste wind) waardoor het kayakken niet doorging. Alternatief was boottaxi en rondsjouwen in Abel Tasman. Achteraf gezien misschien wel leuker, want een dag lang in een kayak peddelen is lang, erg lang. Voordeel met de kayak is toegang tot zeehond en pinguin gebied en mogelijkheid om dolfijnen te zien. Lopen geeft meer flexibiliteit en zorgt ervoor dat je de baaitjes ooik goed kunt bezoeken. Tip is bezoek het met low tide (laagwater), zodat je een aantal kilometers af kunt snijden van de track. We hebben uiteindelijk een uurtje of zes rondgelopen daar met afsnijden.

Volgende dag zijn we naar de westkust gescheurd. Pancake rocks en blowholes gekeken. Dit klinkt raar en vunzig misschien maar het principe is stenen (limestone) aan de kust gestapeld als pannekoeken met gaten in de rotsen waar de zee met hoogwater (belangrijk detail) spectaculair door de rotsen spuugt (vgl met een geizer). Helaas, wij hadden geen hoogwater, dus geen blowholes en geizeractie voor ons. Pancakes zijn wel mooi by the way. Stukje achtergrond over de westkust. Er wonen zeer weinig mensen, er zijn geen winkels, er is weinig benzine en het is er erg rustig. Murchison is een grote plaats voor de west coast en telt bijvoorbeeld 825 inwoners om een klein beeld te geven. Je kunt er ook nog goud zoeken (helaas voor ons was er te veel regen gevallen en had het een week geleden gestormd waardoor goudzoeken niet door ging).

De volgende dag waren we in Greymouth. Hier gingen we dus een kick ass activiteit doen die avonturiers moeten doen in Nieuw-Zeeland (samen met bungy jumpen en parachutespringen): blackwater rafting en cave climbing. Vertaald: door een grot rennen en klauteren en in sommige stukken op een grote rubberband rustig over ondergrondse riviertjes drijven, daarbij kijkend naar gloeiwormen die aan het plafond fonkelen (erg mooi). Greymouth is een aanrader voor deze activiteit. Waitomo is een tourist trap met de grotten waar je in te grote groepen over aangelegde paadjes loopt. Als je wilt blackwater rafting en cave climbing, doe dit dan in Greymouth. We hadden hier een privetour (we waren de enige twee die meegingen in de middagtour) en hebben genoten. Valt niks op af te dingen en ik kan zelfs geen droge cynische opmerking verzinnen.

Een nieuwe dag: een nieuwe activiteit. Deze keer in een helicopter vliegen en op een gletsjer lopen. Keuze tussen Franz Jozef en de Fox gletsjer. Omdat we niet in Oostenrijk rond banjeren, werd de keuze de Fox gletsjer (we gaan dus niet in Nieuw Zeeland op een Duitstalige gletsjer rondlopen). Daarnaast is de Fox gletsjer rustiger dan de Franz Jozef en krijg je meer waar voor je geld. De helirit ernaar toe was cool. Het lopen op de gletsjer eerst onwennig en onrealistisch, maar voor ons was een paar uur voldoende (na twee uur daar rondlopen went het en door de kou begin je wel weer naar het dal te verlangen). Natuurlijk is het mogelijk voor de die hards om een hele dag op de gletsjer rond te lopen. Als je dan weer in het dal aankomt, krijg je wel pijn in de oogjes van het groene gras :).

Nu moet ik sneller en korter schrijven van Tru omdat het te langdradig wordt. Voor die ene lezer die we nog over hebben: valt toch wel mee?
Van de gletsjer naar Queenstown gescheurd waar we hebben geluged (rodelkarretje en een berg en naar beneden rollen). Er stonden wel opvallend veel Suki's onderweg stil op de rodelbaan, dat maakte het spannend. Een rodelkarretje is toch iets moeilijks voor de high tech Jappaners om te doorgronden. Goudgezocht in Arrowtown (nee, niet de vakantie terugverdiend) en wijn geproefd in de Gibbston Valley. (ja, dit zijn halve zinnen die alles heel kort samenvatten, sorry: schuin oog naar Trudy). Nog geen paraglide actie gedaan vanaf de berg vanawege wind, Mogelijk morgen nog.

Groetjes voor nu van ons (volgende keer typt Trudy weer, die had deze keer geen inspiratie (maar Arlo gelukkig des te meer) en is het verhaal weer korter).