Uitgegrot

29 september
Op het programma van vandaag staan de Langs- en de Deercave, waar we met een gids naar toe zouden lopen. Samen met ons waren er 3 andere vrijwilligers voor de tour. Deze drie bleken Maleisische collega’s te zijn die voor een telecommunicatie bedrijf werken. De Langs-, en deercave zijn twee totaal verschillende grotten die vlak bij elkaar liggen. Vanaf de headquarters erna toe is ongeveer 45minuten rustig aan lopen.
Tijdens het lopen bleek dat deze gids er wel zin in had, en an op een positieve manier. Ze vertelde vanalles over de soorten jungle waar we doorheen liepen, de soorten mangrove wortels en vond ze allerlei rare beestjes onderweg. De Maleisische tourgenootjes waren vooral druk bezig met communiceren met de buitenwereld.
De langscave is een grot met veel verschillende sculpturen die heel mooi verlicht zijn. De grot is vernoemd naar mr Langs, die de oom van onze gids bleek te zijn. Wel een leuk verhaal is dat onze gids als klein meisje met haar oom naar de grot ging en vroeg hoe dit allemaal gemaakt was. De oom Langs wist het niet vertelde z’n nichtje om te gaan studeren om dit te leren. Mr Langs is al overleden, maar ’t meisje is nu al 20 jaar gids in Mulu.
In de deercave huist waar Mulu vooral zo bekend om is. Hier wonen namelijk 3 miljoen vleermuizen. ( waarvan 12 verschillende soorten) En al deze vleermuizen komen vanaf ongeveer 17u uit de grot, wat een spectaculair gezicht geeft. Ze gaan in groepjes naar buiten.
Om het geheel te visualiseren: De grot heeft een gigantische uitgang omheind door bosjes. Een stuk achter de bosjes is een soort laag tribunetje gemakt waar de toeristen zitten.
De vleermuizen komen eerst samen bij de uitgang in groepen, de toeristen kunnen ze dan nog niet zien. Dan gaan ze langs de rotswand omhoog in een lange sliert.( de rots is ongeveer we gokken 300 meter hoog) als ze op zo’n 100 meter zitten kunnen de toeristen ze zien. Wat je dan ziet als toerist is dit een soort slang met allemaal kleine zwarte stipjes ( je ziet niet echt dat het vleermuizen zijn) dit pulseerd. Heel bijzonder! Af en toe stopt de slang. En de ene slang is langer dan de andere. Als ze er met z’n allen achter elkaar zouden uitkomen, zonder pauze, dan zouden ze er ongeveer 45-60 minuten over doen. Bij ons deden ze er iets langer over, dus na een uurtje zijn we terug gelopen.
30 september
De dag van vertrek. Met een vlucht vertrokken naar Miri. (vanuit Mulu kun je alleen weg met een boot, wat 10uurt duurt, of gaat met het vliegtuig, wat, als je op het goede moment boekt ongeveer eur20,- pp kost) Vandaaruit met een taxi naar het lange afstandsbusstation gegaan waar de bussen naar Brunei vertrekken. De volgende bus bleek pas over 4 uur te gaan en zou er ongeveer 3 uur over doen. Gelukkig was er ook een chinees die vervoer aanbood, alleen nog even wachten op zijn andere passagiers. Deze passagiers kwamen ook daadwerkelijk aan op het afgesproken tijdstip. Ons Chinees mannetje kocht nog een aantal bapao’s voor ons, ondanks het feit dat we zeiden dat we al geluncht hadden. Na een ritje van ook ongeveer 3 uur werden we afgezet bij ons hotel. Dit is heel erg kort samengevat, tijdens de drie uur durende rit hebben we een tweetal uren het Chinees geklets aangehoord van onze 4 medepassagiers, waarvan de chauffeur een heerlijk stemgeluid voortbracht in een volume van minimaal 90 decibel. Bij de grensovergang naar Brunei nog wat administratieve rompslomp gehad aangezien de Maleisische douanebeambte haar dag niet had en een stempeltje vergat te zetten in het paspoort van Tru. Ze mocht Brunei niet in, een rondje extra langs alle grensposten met onze geweldige Chinese chauffeur bracht het benodigde beetje inkt en we mochten naar binnen.
Na een korte rustpauze zijn we lekker toeristisch gaan doen, want waarom ben je anders in de metropool Bandar Seri Begawan, hoofdstad van het sultanaat Brunei. Een van de plekken waar je nog nooit was geweest en altijd al een keer naar toe wilde gaan. Bandar Seri Begawan is een rustig stadje met een paar highlights. In een halve dag ben je er eigenlijk wel door. Het hoogtepunt is de Omar Ali Saifuddien moskee met een stel gouden koepels, veel marmer en een hoop extra snuisterijen. Daar konden we nog een lokale bruidsjurk bewonderen (de mannen hebben een kruising aan van een Maopakje met een jaren 70 disco ensemble, wat inhoudt dat ze vaak in paars en rose rondlopen). Helaas konden we niet naar binnen, want het was vrijdag, de dag dat de gebedsdiensten worden uitgevoerd.
Een andere belangrijke bezienswaardigheid van de stad is de Kampung Ayer. Dit is een gigantische wijk die gebouwd is op palen in de rivier: pittoresk genoemd het Venetie van Azie (door de lokale bevolking danwel). Hieruit bleek dan wel dat de lokale bevolking nog nooit in Venetie zelf was geweest. Kampung Ayer is het grootste drijvende dorp ter wereld en wordt door de lokale bevolking ook als vuilnisbelt gebruikt. Het gevolg ervan laat zich raden: tussen alle op palen staande huisjes liggen hopen plastic, papier en ander afval. En katten, veul katten. Hieruit blijkt dat katten eigenlijk op vuilnisbelten thuishoren :).
Na ons toeristisch uitstapje was het tijd om onze ondervoede buikjes vol te tanken met een hoop sushi. Origineel was het het idee om lokale specialiteiten te proberen, maar ja, we kwamen eerder een sushi restaurant tegen en dan houdt het qua zoeken op. Natuurlijk was het een van de chiqueste restaurants van BSB aan de boardwalk en kwamen wij binnen in onze kloffie bestaande uit korte broek en t-shirt. Dit kan ook erg fancy en chique zijn natuurlijk, you just have to work it. Bovendien hadden we ons jubileum van drie weken en dat begreep de eigenaar, was een reden om te vieren.