Deze vis is te groot voor kapitein iglo

Allereerst hartelijk dank voor alle felicitaties! Weer iets geleerd. Katoenen huwelijk grappig!
En om Rixt gerust te stellen, voor BA, Hobbes en Joep wordt goed gezorgd. Bert en Christa hebben de eerste oppasronde.. Corné, Ingrid, Damian en Dinand hebben de tweede oppasronde. Verder ligt er ook nog 20kg eten in de kelder en een paar zakken kattegrit. Dus dat moet zeker goedkomen.

Stembiljetten: ik dacht op de grote tafel met een kopie van ons paspoort er bij.


Internet is moeilijk te verkrijgen in Madagascar, vooral als er geen dure hotels voor handen zijn om gratis met het internet mee te liften. In Antananarivo is de eerste mogelijkheid weer sinds een kleine week.

Vervolg 8 september
De vlucht van Jo'burg naar Tana is prima verlopen. We hadden in eerste instantie een tussenstop op Nossy Be, maar uiteindelijk gaat de vlucht wel rechtstreeks. Hij gaat wel een stuk later weg, waardoor we uiteindelijk geen tijdwinst hebben. Zitten wachten op een vliegveld en souvenirshops kijken kunnen we hierdoor wel op het lijstje van uitgevoerde vakantiectiviteiten zetten. Denkend aan Afrika gokken we dat we zitten wachten nog wel wat vaker op het lijstje kunnen schrijven. Aan boord van de Air Madagascar vlucht besef je weer dat je toch iets langer bent dan de gemiddelde Malagasy. Met de knieen vastgekneld in de stoel voor je en de hoofdsteun die niet hoger komt dan je schouders duurt een vlucht voor het gevoel toch iets langer. Deze vlucht kende ook geen in flight entertainment maar wel eten en snoepjes en lawaaierige Zuidafrikaanse boeren. De boer in Zuid-Afrika is de blanke grondeigenaar die vaak buiten de stad woont. We zijn er achter gekomen dat hobbies van de boer zijn in oplopende volgorde en liefst uitgevoerd in combinatie: drinken, luid praten en onderweg zijn om te vissen in Madagascar. Deze combinatie maakt de boer tot een in opperste luidruchtige stemming verkerende persoon. Vooral als de boer in groepjes van meer dan 2 personen wordt gespot. De mannelijke boer kenmerkt zich door het iets zwaarder stemgeluid dat zelfs door de vliegtuigmotor van een 20 jaar oude Boeing 737-300 wordt gehoord.

's avonds rond 22u kwamen we aan in Tana, als eerste in de rij bij de douane. Maar helaas, het blijkt de verkeerde rij te zijn, waardoor we alsnog helemaal achteraan eindigen. De bordjes With en Without visa zijn moeilijk te spotten in de rijen en als je na een paar nachten met weinig slaap probeert de juiste rij te kiezen, dan kies je automatisch de verkeerde. De beste politieman achter de balie die ons moest toelaten door een stempel in ons paspoortje te drukken had een beetje een baaldag. Vaak is het zo dat douanepersoneel dat stempels moet zetten een baaldag heeft. Soms heeft het personeel er ook geen zin in. Deze meneer kende dee combinatie. Toegegeven, het was 22.00 uur, er stond een rij van 30 boeren en twee suffe Nederlanders voor zijn snufferd en het was zijn hour of fame. We krijgen briefjes die je moet invullen met je paspoort gegevens e.d. maar later blijkt dat ze ng andere gegevens van je willen. Nogal onduidelijk, maar je hebt nog een blanco achterkant waar je deze gegeven kwijt kunt. 't mannetje mept af en toe op de toonbank waarmee hij dingen duidelijk probeert te maken. Hierbij kijkt hij boos en roept hij dingen als "Home address, return date". De stress van de man kan in een keer weggenomen worden door het formuliertje iets aan te passen. Ik, als brave toerist, wil natuurlijk ook alleen maar dat het proces zo snel mogelijk kan gaan en dat cadeautjes die voor mij bedoeld zijn en die door de regering van Madagascar aan mij gestuurd worden ook daadwerkelijk op mijn home address aankomen.
Bij de ingevulde return date wordt de beste man een beetje kribbig. Het zit zo: 30 dagen in Madagascar is gratis, Langer kost omgerekend 50 Euro. De return date van ons is na 30 dagen en daarop wil hij toch wel even bewijs zien. Omdat we zo geordend en georganiseerd zijn, kunnen we het betreffende bewijs direct te voorschijn toveren en mogen we gestempeld en wel het land echt in. Hopelijk is onze gids ook daadwerkelijk aanwezig, en zijn we niet opgelicht. Het voordeel van internet is dat de wereld onder handbereik is en je alles zelf kunt regelen. Het vooroordeel van internet is dat achter elke site oplichters kunnen zitten die je uitkleden waar je bij staat. En ja hoor, daar staat een mannetje met een bordje met "Arlo en Trudy". aangezien er op dat moment niet veel meer mensen met dezelfde namen zijn, gaan we er vanuit dat dit onze gids Andry is. Dit blijkt zo te zijn, dus ook hier heeft onze intensieve research periode zijn vruchten afgeworpen. Hij brengt ons naar een leuk hotelletje, waar hij ook nog de gehele reis met ons wil doornemen. We proberen nog te hinten dat we erg moe zijn. Maar hij is onverbiddelijk en erg precies. Het programma is ook lang, 30 dagen en als je dan precies bent nog langer. Om een uur zijn we door het programma, waarbij de gedachte al enigszins naar de volgende dag afdwaalt. De vlucht is vroeg, om 6.45 uur. Het opstaan kan nog vroeger horen we. Dat kan om 4 uur. Half vijf scheuren. Ahhhhh, drie uur slaap. Vakantie is toch uitrusten, heerlijk!
Happy Anniversery 9 september
Om maar zoveel mogelijk aan onze eerste jubileum te hebben zijn we lekker vroeg opgestaan. Namelijk om 4u 's morgens. Dan hebben we nog wat aan de dag. De reden voor het vroege opstaan is natuurlijk de vlucht, maar daarbij gaan we bij een mannetje nog even wat Euro's omwisselen voor Ariary, de lokale valuta. Het mannetje heeft een betere wisselkoers dan officiele instellingen en het vooruitzicht om de uitgaven op vakantie toch nog drie procent goedkoper te maken kunnen we niet laten liggen. We hebben immers de hamsterweken bij Albert Heijn grotendeels gemist, waardoor we niet groot hebben kunnen inslaan. Een Euro bij de bank levert je 2780 Ariary op, bij een hotel 2700 Ariary en bij dit mannetje 2850 Ariary. De Ariary komen in de grootst beschikbare coupure van 10.000 en in stapeltjes van tien stuks. Iets meer dan een miljoen Ariary later zijn we klaar voor onze vlucht naar Ile Sainte Marie. De reden voor deze veelal Franse namen die het straatbeeld en plaatsnaambeeld van Madagascar bepalen is de koloniale bezetting door de Fransen voor een aantal jaren (een stuk of 200 jaar). De Fransen lieten net als in Vietnam stokbrod achter, maar in Madagascar ook zeer veel Franse plaatsnamen. Deze Franstalige plaatsnamen hebben ook nu nog een enorme aantrekkingskracht op de Franse medemens, getuige het vele Frans dat om ons heen wordt gepraat door onze medepassagiers.
Het grote doel is van een bezoek aan Ile Sainte Marie is walvissen kijken. Van de maand mei tot en met september komen grote groepen (ik weet niet of walvissen ook in scholen zwemmen of mogelijk in universiteiten) bultruggen vanuit Antarctica naar de warme wateren van Madagascar. In deze watertjes is er ruimte voor het laten opgroeien van de kinderen en het creeren van meer kinderen, aangezien hun natuurlijke vijanden niet meetrekken naar Madagascar. Vooral in de maand juli levert dit een spektakel op waarbij walvissen constant opspringen vanuit het water, aangezien de mannetjes toch indruk moeten maken op de dames. En hoe doe je dat als je walvis bent: je springt uit het water omhoog en landt met een zo groot mogelijke plons in het water. De mens kent dit ook: dit heet een bommetje. En in stadkanaal ijn ze er natuurlijk het beste in! ( NK bommetje) De vlucht naar Ile Sainte Marie had wat turbulentie, waarbij alle inzittenden gelijk een stuk wakkerder uit de ogen keken. Het eiland staat bekend om ontstuimig weer. Hier herkenden we eveneens een trend bij de Air Madagascar vluchten. Vlak voor elke landing krijg je een snoepje (de teller staat op drie stuks nu).
Uiteindelijk waren we rond half 10 in ons hotelletje. We hadden een bungalowtje direct aan de zee met een prachtig uitzicht. Maar geen tijd voor het uitzicht, want........ nee, we gingen nog niet walvissen kijken. Eerst was het tijd om te slapen. Na ons pre-middagslaapje (ja Hesse, je oom en tante hebben af en toe ook rust nodig) was het tijd om op te staan, want om 13.00 uur stonden een aantal Malagasy's klaar om ons naar het walvis kijken te begeleiden. Origineel was dit om 14.00 uur, maar hier zagen we een enigszins zorgelijke trend ontwikkelen. Malagasy's staan op tijd! Heel veel vakaties in heel veel verschillende landen, maar nog nooit hebben we een land gezien waar de locals te vroeg zijn ipv te laat. Dit begint al in Brabant, waar het Brabants kwartiertje al legendarisch is, maar hier zagen we een trendbreuk vor onze ogen gebeuren.

Het bootje voor het walvis kijken deelden we met 2 onderzoekers ( die runnen de toeristische trips), 4 Fransozen en een kapitein. De voertaal was met andere woorden Frans. Mais oui! Vocabulaire! Op zo'n moment komt dat sporadisch opletten tijdens de Franse les op de middelbare school toch nog van pas. Maar wat zagen we hier, de francaise die ons begeleidde kon ook nog Engels praten. We schoven van de ene in de andere verbazing. Ze verontschuldigde zich zelfs wanneer ze een Engels woord niet wist. Na heel erg lang speuren (valt wel mee hoor, al na anderhalf uur) hadden we een walvis moeder met jong gespot. Geen springen, geen kapriolen, rustig zwemmen waarbij de belangrijkste aanwijzing waar ze zijn het water dat ze de lucht in spuiten is. Helaas, geen scholen van 25 stuks en geen springende walvissen, maar toch walvissen gezien. Ik ken ook tochten waar je geen enkele walvis ziet of waar ze een aantal surrogaat mini walvisjes van 8 meter inzzetten om in ieder geval de garantie te kunnen geven dat je walvissen gaat zien. 's Avonds goed eten gehad in ons hotel en een verrassing geregeld voor Tru voor het eenjarig jubileum (ik vind het wel stuitend dat ik dit er bij moet typen nadat Tru de eerste versie heeft getypt, blijkbaar was ze het alweer vergeten en heb ik geen blijvende indruk kunnen maken. Volgende keer probeer ik wel een bommetje). Een taart was naar de kamer gebracht met een kaarsje er bij terwijl wij aan het eten waren.

10 september
Eindelijk lekker uitslapen!! Om 9u opgestaan, ontbijtje gehad en vervolgens eventjes ergens internet opzoeken, waar we het vorige verhaaltje op hadden gezet. Internet is tot nu toe een moeilijk iets gebleken in Madagascar. Het is zaak om in te breken bij de luxe hotels om daar op hun onbeveiligde wifi te gaan en dan ongemerkt verhalen te plaatsen op waarbenjij.nuweerdaan. Er was ook een zwembad maar daar zijn we deze keer maar niet in gesprongen.
Vervolgens hebben we fietsen gehuurd en gefietst naar de 5km verderop gelegen piraten begraafplaats. Ile Sainte Marie was in vroegere jaren namelijk een piratenhol, waar onder andere Captain Hook langs is gekomen (of hij Peter Pan mee had genomen weet ik niet). De gids die hierbij kwam had ze niet alle 7 op een rijtje (ik denk dat hij van de zeven nog twee op een rijtje had staan), maar hij wist wel veel.
Er waren een stuk of 20/ 30 graven. Een aantal zagen er erg oud uit, met jaartallen van 1856. Anderen hadden wel dit soort jaartallen, maar we verdenken de locals ervan nog een paar extra graven er bij te hebben gelegd. Onze gids verkondigde zelf de beste gids te zijn aangezien hij Engels kon. Daar kon niet veel tegen op. Ook op zijn feitenkennis waarbij hij feilloos de tekst op de graven uit zijn hoofd kon opnoemen was bewonderenswaardig. Daarbij kraaide hij af en toe van het lachen en was het goed dollen met hem. Veel subtiele Arlo grapjes werden door he opgepakt waarna hij luid lachend naar het volgende graf liep om het verhaal van de volgende piraat af te eken.

Hierna zijn we naar een soort opvang voor diertjes gefiets omdat we toch nu alvast wat Maki's wilden zien. De conclusie is dat de diertjes erg schattig zijn! Een gids meenemen was verplicht, want dan hebben wij een betere ervaring, en de diertjes ook. Het eerste geloven we idd wel (hoewel deze gids enkel Frans machtig was), maar het tweede denk ik niet. De gids liep elk verblijf in om de diertjes te pakken. vb. schildpad die lekker lag te zonnen werd huppakee in het water gezet.
Één van de bruine maki's vond Arlo erg lief wat natuurlijk ook te begrijpen was. Hij ging op z'n schouder zitten en wilde in z'n tas kruipen. We hebben hem dus maar meegenomen nu. Kan ie voor entertainment zorgen en kan ie thuis leuk met de katjes spelen.
's avonds heerlijke maaltijd gehad in het hotel. groen stuff met rijst en oktopus. Arlo vond het iets minder geslaagd.