Gator country

12 maart
Er bleken toch nog wel wat vriendjes in de tent te zitten, Arlo heeft ongeveer 50 beten op elk been. Dus die ziet er nu uit als een omgekeerde vliegenzwam. Wit, met rode stipjes. Vannacht is het begonnen met regenen, wat iets minder tof is als je je in een krap tentje bevind. Daarom veranderen we het plan van vandaag om te kayakken in de regen naar "op zoek naar de lamantijn" in de droge auto. Dankzij een tip van de campingbeheerder zien we idd een viertal lamantijnen in een woonwijk in Crystal River. Een moeder met een jong en twee compagnons. Tav lamantijnen kijken is het vooral een kwestie van op het goede moment op de goede plaats staan. Ze zwemmen namelijk wel eens langs of gaan onder een brug door. Tijdens het uitvoeren van deze activiteiten kwamen we een van de Amerikaanse principes tegen: why walk when you can drive. De campingbeheerder had het over twee bruggetjes waar je met de auto langs zou moeten. We parkeerden de auto bij brug 1 en liepen naar brug 2 wat wel een hele 500 meter lopen was. Hebben we dat overleefd? Ja, dat hebben we overleefd.
Vandaag richting Naples, een badplaatsje voor de posh. Onderweg hebben we nog een stop gemaakt in Sarasota bij het Ringling museum/ house. Als je denkt, wat een rare naam, dat klopt. De familie Ringling is vroeger rijk geworden door een circus imperium op te bouwen. Naar goede traditie moet je als circuseigenaar een rare naam hebben. Circus John Smith klinkt zo gewoontjes en niet uitnodigend. Daarom maak je er maar Ringling van. Ze hadden een wat excentrieke smaak en naar die smaak een huis laten bouwen met een landgoed er omheen. Het huis is geinspireerd op een venetiaans huis, maar dan uitbundiger en Amerikaanser. Het Ringling museum wordt druk bezocht, omdat het spring break is en omdat het een favoriet uitje is van de iets gevorderde leeftijd Amerikaan. Maar ook voor de slecht ter been zijnde mensen en de iets te forse personen hebben ze een oplossing verzonnen waarmee de verschillende gebouwen van het museum te bereiken zijn: golfkarretjes! Het Ringling museum bevestigde een ander vermoeden van ons ook. Als je iets doet in Amerika, dan is het duur. Prijzen voor een museumpje zijn 25 dollar (basis), als je additionele dingen wil doen (zeg maar een extra verdieping in het Venetiaanse huis bekijken): add another 10 dollar. Deze tactiek van basis prijs en add ons werkt. Je betaalt namelijk eerst de entree en denkt, goh, dit is ook interessant en niet eens zo duur om extra te doen. Aan het eind van de maand krijg je je credit card afrekening en schrik je je de pleuris.
Hierna door gereden naar Naples. We hadden al gezien dat overnachtingen hier extreem duur waren, maar wilden toch eventjes kijken of er ter plekke nog iets te regelen viel. Het dorpje was aangelegd op de rijke American way: brede straten, veel groen, grote huizen en een Center Parcs centrum waar winkeltjes te vinden zijn in gebouwen die op elkaar lijken, waardoor je als achteloze domme toerist kunt vergeten waar je de auto hebt geparkeerd. Natuurlijk horen er bij kasten van huizen ook mensen met een wat ruimer budget, waardoor een chocolate chop cookie ruim 3 dollar kost. De cappucino die we er overigens bij hadden was een slappe bak. Amerikanen hebben helaas geen verstand van koffie. Wel van gratis wifi waar we overigens niks mee konden. Er waren geen hotels beschikbaar.
Er bleek verder niks te regelen ter plaatse en wij wilden ook niet 200 dollar neertellen voor een nachtje in een simpel motel, dus doorgereden naar de Everglades.
Hier hanteren ze ook hele hoge prijzen, maar in ieder geval de helft minder dan in Naples en ontbijt en internet. Badkamer en wc moest wel gedeeld, maar dat vonden we op zich geen probleem. Toch nog een hoge prijs: 99 dollar exclusief tax voor een jeugdherberg met ontbijt. Het ligt hier aan vraag/ aanbod. Er is geen aanbod en een redelijke vraag, daardoor is de prijs hoog. A pros pos: tax exclusief. Dit is een fenomeen dat overal in Amerika voorkomt. De prijs die op een product staat is niet de prijs die je betaalt. Er hangt een dreigend iets over de prijs: sales tax. Een x percentage verhoging waar niemand wat van begrijpt hoe hoog dat percentage nu precies is. Bedragen worden at random verhoogd (meestal iets van 6 procent, in sommige gevallen meer).
13 maart
De volgende ochtend maar flink veel ontbijt inslaan, en gelijk een ruime lunch mee nemen. Je moet die kamerprijzen terug verdienen.
We gaan kayaken. Ook hier willen ze je graag een poot uitdraaien. Je kon een halve dag een kayak huren, maar dat kon pas vanaf 13u. Een hele dag kon ook en dan vanaf de ochtend en betaal je uiteraard meer. Wij wilden graag niet te laat verder rijden richting Miami, dus maar de hele dag rental gedaan.
Met een busje werden wij en de kayak's gedropt bij Halfway creek (voor slechts 21,60 dollar per enkeltje (tien minuten rijden)). Hier zouden we een route kayaken van ongeveer 4 uur. De route bracht ons op grote meren, waar het hard paddelen tegen de wind in was en kleine stroompjes waar je je peddel moest halveren en dan op de indiaanse manier moest peddelen. Het was een erg mooie route met niet zoveel diertjes. Na ongeveer 3 uur moesten we naar de wc. En dat was nog wel een probleem aangezien we in het land van de alligators waren. ( dat we geen alligators zien betekend niet dat ze er niet zijn) Maar uiteindelijk spotte Arlo een mooi plekje.De peddeltocht was redelijk zwaar vanwege de wind. We hebben dan ook elk mooie ronde blaren, op elke duim 1. Hier wil ik even een correctie maken, want ik heb ze niet, Tru heeft ze alleen. Ik was slim genoeg om mijn duimen anders op de peddel te plaatsen.
Om 4u 's middags gingen we weer verder rijden met als doel Key Largo, maar eerst nog eeen stop in Miami. We hadden namelijk een barst in de autoruit (en natuurlijk deze keer geen ruitverzekering (dit heeft wat vloeken gekost toen we de impact van het steentje op de ruit zagen)) en wilden even langs het verhuurbedrijf om het na te laten kijken.
In de Everglades nog even een korte stop gemaakt bij een meertje waar een stuk of 10 lamantijnen in het water lagen te dobberen. Je ziet dan eigenlijk niet zoveel, alleen dat ze grijs en groot zijn en tussen een hoop alligators leven. Wat leer je hier van: je hoeft geen dure excursies te doen voor wildlife spotten: je ziet dan namelijk GEEN dieren. Je zet gewoon de auto langs de kant van de weg bij een sloot en je ziet tientallen alligators en een zootje lamantijnen.
Voor het educatieve gedeelte van dit verslag volgt nu wat utileg over Lamantijnen.
________________________________________________________________________
Lamantijnen zijn eigenlijk een soort dikke onderwaterkoe. Ze doen niets anders dan eten en zwemmen natuurlijk. De beestjes eten veel waterplanten, maar in de dierentuin vinden ze andijvie en sla ook lekker. Je komt de beestjes aan de gehele westkust van Florida tegen in de warme wateren. Het vervelende van dit habitat is dat warm water ook het meest gevoelig is voor bacterie-, schimmel- en virusgroei. Op dit moment gaat er een virus rond dat een behoorlijk aantal lamantijnen er aan onder door laat gaan. De lamantijn is federaal beschermd in de staat Florida._______________________________________________________________________
In Miami kregen we een andere auto mee, dus alle spulletjes overzetten en weer on the go. De afrekening krijgen we op een later moment *tril tril*.
Iets na 20u kwamen we aan bij de camping. De hekjes waren dicht, maar die konden prima nog open gemakt worden. Als er nog ruimte was voor onze tent zouden we de volgende dag wel betalen. Dus tentje opgezet en snel naar de supermarkt voor een gegrild kipje en koolsalade. Het heeft iets om in de auto te zitten en je eten naar binnen te schuiven. Waarom koolsalade? We zijn Amerikaans aan het doen. iedereen eet hier koolsalade (coleslaw). De reden waarom is ook duidelijk: het is goedkoper dan gewone sla.
Hoogtepunt van de dag: wasberen die op de camping rondrennen!! En waar vind je wasberen? Juist, bij de vuilnisbakken, waar ze samen met de lokale katten proberen de sloten open te breken om alle food weg te ritselen.