Van Wally naar elfjes naar Harry

9 november
We nemen afscheid van Nakazono-san die ons nog een paar satsuma mandarijnen waar Kagoshima plat op gaat aan ons uitdeelt. We doen eens wild en nemen weer een tram richting het station en dan is het tijd voor de laatste keer gebruik maken van de JR railpas. Drie weken lang op de bonnefooi door Japan reizen komt ten einde met een reis van ruim 80 minuten in twee ruime luxe stoelen. Het station van Fukuoka heet niet Fukuoka, nee. Het heet Hakata. Dit komt omdat Fukuoka een samengevoegde plaats is tussen twee kleinere plaatsen waarvan een de naam Hakata had. Eigenlijk logisch, maar wanneer je dit niet weet niet logisch. Hakata staat bekend als de plaats waar de mooiste Japanse vrouwen vandaan komen: de Hakata beauties. Voor de rest ga je naar deze stad omdat er een sumo toernooi is in november dat twee weken lang duurt. Een van de zes grote toernooien in Japan. Voor de rest kom je er niet vanwege de mooie stad of tempels. Het is eerder een uitvalsbasis voor de omgeving en maakt vanuit sfeer en gastvrijheid een aangename plek om te verblijven. We komen aan en besluiten dat we wel lopend richting onze overnachtingsplek kunnen. Sportief als we zijn beginnen we aan de wandeling maar na een tijdje blijkt dat we de verkeerde uitgang hebben genomen en in de tegenovergestelde richting lopen. Nu kun je 40.000 kilometer doorlopen en uiteindelijk op de goede plek terecht komen of je keert om. We kiezen optie 2, en terug bij het station gekomen besluiten we dat we voldoende exercise met volle bepakking hebben gedaan. Het is tijd voor een trendbreuk: een taxi en niet omdat we lui zijn en onze schouders zeer doen van de 30 kilo bepakking. Nee, vanuit reizen en bijbehorend onderzoek, dienen we natuurlijk na te gaan hoe taxi’s in Japan bevallen, hoeveel ze kosten en je moet een keer in je leven je kans grijpen om in een Toyota Comfort te rijden.
We komen aan bij de ryokan en inchecken is natuurlijk pas om drie uur. We kunnen onze tassen droppen en krijgen thee aangeboden door het lieve vrouwtje. Het is verse macha thee. Tru drinkt dit beestje op maar Arlo krijgt het niet meer weg na de vorige kennismaking. I have found my match and maker. Macha thee is niet te drinken. Overigens blijkt deze ryokan een nieuwe ervaring te worden in de komende dagen omdat de dametjes in de ryokan er zijn om ons volledig te ontzorgen. Dat houdt in: men bergt onze schoenen op en pakt deze voor ons uit de schoenenkast. Vragen over of de schoenenkast de schoenenkast is en de schoenen daar in staan werden ontwijkend beantwoord. Onze bedden werden opgemaakt (eerder meegemaakt), na douchen of bad moet je bellen metde dames die daarna direct de ruimte ontsmetten voor volgende gebruik want yup we zijn zwaar smerig. Het meest bezwaard voel je je wanneer een vrouwtje van een meter 50 en 50 kilo je tassen en volle bepakking naar je kamer boven hebben gesleept. We besluiten dat dit voor onze vertrekdag niet gaat gebeuren. Dan sneaken we zelf de tassen naar beneden voordat de Japanse dames dit voor ons kunnen doen.

Wat gaan we doen in Fukuoka? We gaan richting de shopping en uitgaanswijk. Ook hier moeten we nagaan of pachinko overal in Japan niet te begrijpen is en nog steeds zoveel lawaai maakt. Dit blijkt zo te zijn. We pakken nadat we al bijna 4 weken de verleiding hadden weerstaan een arcade waar allerlei computerspelletjes op je wachten. En daar komen we iets fantastisch tegen namelijk airhockey met mini puckjes. Het is een hysterisch gebeuren wanneer tientallen mini pucks het veld op komen rollen en hier blijkt dat vrouwen beter kunnen air hockeyen dan mannen. Mannen zijn dan weer beter in de grijpers en nemen een grote Hello Kitty pluche pop mee die wordt geconfisceerd door de dame in het gezelschap. Overigens hadden we deze nooit mee kunnen nemen, zonder hulp van een Japanse die vond dat wij echt Hello Kitty moesten winnen. De wijk rond de arcade, winkel en kroegen bevat ook hier weer allerlei obscure horeca gelegenheden waar veel drank kan worden geconsumeerd door mannen in pak en daarbij een uurtje een gezelschapsdame kunnen kopen die naast je aan de bar zit en kletst (en 6000 yen kost per half uur). Avondeten komt uit onze grote vriend die alles in de aanbieding doet: supermarkt na 21.00 uur.

10 november
Lets see de fat men fight!!! Vandaag is het sumo tijd. Volgens sommige cultuurbarbaren een totaal nutteloos en onerverend spektakel, maar volgens ons een prachtige vorm van kunst waarin de echte kern van de samenleving in Japan naar voren komt. Doorspekt (let op de woordspeling) met oude rituelen gebaseerd op shinto geloof. Maar eerst nog iets regelen om van Fukuoka naar Osaka te komen. En dat blijkt nogal wat lastig te zijn. Online kunnen we niks boeken, want de credit card werkt niet op japans website. Maar gisterenavond hebben we al goed research gedaan. En we gaan toch met de trein. In theorie kost dit ongeveer 9000 yen. Dat is ongevee euro 70. Dus ff een half uurtje lopen naar t station. Maarrrrrrrrr dan komen we erachter dat de treinmensn er toch wel hele rare ideeen op na houden. Het kaartje voor de hogesnelheidstrein kost inderdaad ongeveer 9000 yennetjes, maarrrrrrrrrrr je moet nog wel eventjes de helft extra bijlappen voor speed. Jajaja..zoiets als: ja, u heeft inderdaad een vliegticket gekocht voor 500 euro, maar als u daadwerkelijk wilt vliegen moet u nog eur 250 bijbetalen...Hier kwamen we toch een stukje cultuurverschil tegen dat we niet hebben kunnen wegnemen. JR, zonder railpass heb je toch ondoorgrondelijke wegen. We besluiten terug te gaan richting ons hotel en via de boeven van cheap tickets dan maar een tweetal tickets bij Peach boeken. We hebben altijd al een keer in een vliegende perzik willen zitten.

Het is tijd voor sumo! We kunnen de volgende hele interessante dingen vertellen over Sumo,
- De Japanners zien de sumo-worstelaars als een soort goden.
- De sumoworstelaars hebben, naast de band/ hele grote string ook een mooi geborduurd doekje als kledingstuk. Op dit mooie doekje staan iconische dingen waar Japan bekend om staat. Mooie tempels, kersenbloesem, herfstblaadjes of Hello Kitty
- Hoe groter/dikker hoe beter de kansen van de sumo. Maar met snelheid kunnen de kleintjes zeker ook winnen. Over het algemeen zie je wel dat de grotere dikkere worstelaars in de hogere divisies zitten.
- Er is maar een manier om te winnen, namelijk dat je tegenstander niet op zijn voeten in de ring kan blijven staan. Dus ofwel je vloert hem, ofwel je werkt hem uit de ring.
- Rituelen zijn zeer belangrijk. Zout strooien voor zuiveren van de ring. Water rond de ring sprenkelen voor zuiveren. Klappen bij binnenkomst om aandacht van de goden te vragen. Strekken en bukken om de spieren los te maken en de open hand laten zien zodat je aantoont dat je ongewapend bent. AL met al zijn ze 10 minuten bezig met de voorbereidingsrituelen. De wedstrijd zelf duurt meestal niet langer dan 30 seconden.

De sumo dag begint in de ochtend en wordt om 18.30 afgerond. Tijdens de dag komen verschillende divisies in actie, eindigend bij de grote jongens. Wanneer we grote jongens zeggen, bedoelen we ook grote jongens. Er passen zeker twee Arlo’s en wel drie Trudy’s in een gemiddelde sumo-er van de hoogste divisie. Elke divisie komt binnen met een openingsceremonie waarin de sumo-ers in een kringetje rond de worstelring lopen. De divisie kent ook een afsluiting, waar alle worstelaars aan mee doen. Japanners komen gedurende dag rustig binnen druppelen om de wedstrijden te kijken. Toeristen ook. Kaartjes voor wedstrijden kun je op de dag zelf nog kopen, vooral voor doordeweekse dagen. De wedstrijden kun je het beste vergelijken met een honkbal wedstrijd. Veel tussenpauzes en af en toe iets spannends. In dit geval twee kolossen die tegen elkaar aan duwen of elkaar pootje willen haken. Wat doe je in de tussentijd? Je bento eten, namen van worstelaars roepen of met je buren kletsen. Nog een budget tip. Kom je bij de sumo arena tijdens een toernooi: daar worden gratis (jawel gratis) flesjes water uitgedeeld! Yes!
Overigens ben je na afloop getuige van een staaltje Japanse efficiëntie. De wedstrijden zijn voorbij dus kondigt de voice-over het volgende aan: over 15 minuten moet iedereen weg zijn want we beginnen met de voorbereidingen voor morgen. Dus wat doen Japanners: juist, ze zijn binnen een paar minuten allemaal weg. Wij volgen langzaam het voorbeeld en gaan richting uitgang waar de mogelijkheid bestaat om tacky sumo souvenirs te kopen. Wie wil er nu geen plastic model poppetje van een sumo-er? Wij.
Op naar de Starbucks want we willen nog een keer mensen met O-benen en te grote schoenen zien. Koffietenten zijn de ideale gelegenheden daarvoor. Koffietenten zijn namelijk zeer populair bij vooral vrouwen met O-benen en te grote schoenen. Mannen met O-benen en te grote schoenen komen iets minder vaak bij deze gelegenheden.

11 november
We slapen uit, het is een uurtje of acht voor we van onze zachte futon matrasjes rollen. Het is namelijk een dag dat we in de vliegende perzik gaan zitten. Het is de laatste keer dat de dames onze schoenen pakken uit de kast voor ons, vanaf nu moeten we dat mogelijk weer zelf doen. De vlucht is om 12.15, en het vliegveld is op 10 minuten rijden met de metro. Alleen duurt naar metro lopen ruim 40 minuten. Wanneer je in Fukuoka denkt dat je bij het station bent ontvouwt zich een ondergrondse wereld waar je u tegen zegt. De helft van de winkels ligt ondergronds en je mag langs heel veel winkels lopen voordat je bij de juiste metro bent. Het zijn er echt heel veel, vooral wanneer je met je 30 kilo gewicht op je rug loopt. Peach vertrekt op tijd en vliegt deze keer wel (gemiddeld knallen de prijsvechters er volgens de statistieken 50% van de vluchten uit). Wanneer je als 1.90 meter lange gast het vliegtuig inloopt is het eerste dat je opvalt hoe dicht de stoeltjes bij elkaar staan. Echt heel dicht bij elkaar. Voor een gemiddelde Japanner van 1,60 meter is dit geen probleem, maar het is letterlijk origami met lange benen om op een stoel te kunnen zitten. Het duurt maar een uur maar een uur heeft 60 minuten en 3600 seconden... Peach is voor de rest een aardige maatschappij waar stewardessen naar je zwaaien wanneer he weggaat. Het is altijd een goed teken wanneer stewardessen naar je zwaaien. Dan komen we best nog een keer terug, zelfs met die beperkte beenruimte. Met die beperkte beenruimte in het achterhoofd wordt het geen lange vlucht.
We landen in Osaka en waarom Osaka?
1) er is een vliegveld met internationale vluchten naar NL. Dagelijkse vluchten. En ja, het is onze laatste bestemming in Japan...
2) Universal Studios Japan ligt in Osaka. Met Harry Potter land! We gaan naar Hogwarts en Butterbeer drinken!
3) Dotonbori: shoppen, lichtjes, gekke mensen
4) Moderne architectuur in een moderne stad. Tokyo had het, Kyoto niet, de andere steden die we hadden bezocht ook niet op de manier van een internationale cosmopolitische stad. Osaka heeft dat wel.

Eerst is het zaak om onze overnachtingsplek te vinden. We zitten in een huis met een beperkt aantal kamers met een grote tuin in de buurt van het centrum. Daar aangekomen blijkt dat we een eigen huisje hebben voor onszelf.Een perfecte afsluiter, ook omdat de wc alle benodigde knopjes heeft die je maar wenst: geluid, watersprays, verwarming, automatische seat springveer. En je kunt ook in dit huisje je hoofd stoten, tenminste als je langer dan 1,70 bent.
De eerste dag in Osaka staat in het teken van lopen en verkennen. Veel lopen. Osaka is ook weer zo’n stad die verradelijk groot is. Je begint met lopen en voordat je het weet heb je de avondvierdaagse gelopen en ben je nog maar halverwege de stad. Osaka heeft een kasteel, dus dat bezoeken we traditioneelgetrouw bij zonsondergang. Met het park, want het kasteel ligt in het park. Het park is overigens groot, erg groot.
De weg naar het station is lang, en achter het station ligt een markant gebouw in Osaka waar je in kunt en uitzicht kunt bekijken. Waarom is het markant. Het bestaat uit twee torens (lord of the rings, trade center, petronas) die bovenaan verbonden worden door een soort zwevende top. Hier kun je in en op. Het eerste deel ga je naar boven in een lift met uitzicht (leuk he Tru?) gevolgd door 5 verdiepingen naar boven op een roltrap in een glazen constructie waardoor je vrij uitzicht hebt over de stad (leuk he Tru?). Bovenop gekomen kun je op het dak een rondje lopen en de stad zien (leuk he?). Daarnaast komt het betreffende gebouwtje ook voor op een lijst van 20 mooiste gebouwen van de wereld. Alleen weten we niet meer hoe het gebouwtje heet...
Op de terugweg komen we langs een obscure wijk waar we eten proberen te scoren maar elk restaurantje gaat net dicht. Gelukkig zijn er wel Japanse kaasballetjes met octopus verkopers waar we onze dosis Japanse junkfood kunnen scoren. We komen een plastic vrijheidsbeeld tegen op een gebouw, veel neon en veel vage barretjes. En mannen die naar alcohol ruiken. En dames in korte rokjes. Toch een geweldige buurt, of niet?
Door al dat geloop halen we Dotonbori helaas niet. Het is te ver lopen, er is altijd morgen nog!

12 november
Universal studios! De reden waarom we naar Japan gingen! Harry Potter land! OK, van te voren niet, maar het is toch ook de bedoeling om ooit in je leven naar een theme park in Japan te gaan waar heel veel Japanners lopen. Om te zien hoe Japanners zich gedragen. Het hele land is kawaii, en hier is het summun van kawaii. Zelfs op een doordeweekse woensdag middag (dit doordeweeks moet er echt bij, want voor sommige mensen is een woensdag een weekenddag) zijn er hordes mensen die naar het park gaan. Bij de kassa aangekomen komen we tot de conclusie dat ze nog wel wat lessen in efficientie kunnen gebruiken. En uiteraar hadden wij allertraagste kassa. Het duurt 45 minuten voordat we een kaartje hebben gekocht. Als dit een voorbode is voor de rijen bij de ritjes dan zijn we klaar. Aan de positieve kant: we hebben al zo lang in een rij gestaan, elke volgende rij is een eitje.
Wat kun je in Universal Studios allemaal doen? Je kunt kopieën van Amerikaanse steden (LA, SF, NY) bezoeken. Je kunt naar attracties die wat met films hebben. Je kunt sesamstraat, snoopy en allerlei andere schattige poppen spotten en ermee op de foto gaan. Je kunt allerlei meuk kopen die je niet nodig hebt, je kunt spannende attracties in die snel en hoog gaan en je kunt naar Harry Potter land. We slaan onze eerste slag en gaan op de foto met mrs woodpecker (ja, je moet ergens beginnen, het was te druk bij snoopy en elmo). Daarna gaan we verder op jacht naar mensen in rare pakken en we gaan op de foto met cookie monster. Wat leuk is om te vermelden: de mensen in de poppen zijn zeer actief en wild, vooral in vergelijking met de duffe Disney figuren in Parijs.
Ritjes, ritjes, ritjes, we willen ritjes. We beginnen met Jaws en we begrijpen iets niet. De gewone rij duurt 40 minuten en er hangt een bord met Singles bij met een wachttijd van vijf minuten. We gokken het er op en pakken deze rij. We kunnen direct aan boord van het ritje en hoeven geen 40 minuten voor ons uit te staren. Tru en ik besluiten dat we vandaag single zijn: het helpt de wachttijd terug brengen en we zijn hier niet voor de gezelligheid, nee, we zijn hier om zoveel mogelijk ritjes in een dag park te proppen. Jaws gaat over de film Jaws. Je zit in een bootje en een haai zwemt om je heen. Het is op zich niet heel spannend maar de Japanners en vooral het dametje van het park dat de boot bestuurt maken het tot een spektakel. Het valt op dat Japanners enthousiast en kinderlijk zijn in pretparken. Ze maken lol, lachen, gillen, schreeuwen en gaan los in de ritjes. Na Jaws volgt een bonnetje trekken voor Harry Potter land (ja, het is zo populair dat je een bonnetje moet trekken om de wereld van Hogwarts in te mogen. Getuige de hoeveelheid in Hogwarts kleertjes gestoken Japanse kids is dit de attractie voor Japan). We hebben nog tijd voor we op Hogwarts worden verwacht en gaan naar Jurassic Parc. Best een grappig ritje waar de single line weer wonderen doet. Na twee minuten gillen met een paar Japanners nemen ze afscheid van ons alsof we vrienden zijn, want ja, we zijn samen kletsnat geworden in deze waterbaan. Dat verbindt.
Harry Potter: wat is het? Het is eerst in file lopen door een bos, want het is druk en dan ineens sta je voor Hogwarts en dat dorp, hoe heet ook al weer. Er is de Hogwarts express en de winkeltjes. Alleen moet je een uur in de rij staan om de winkeltjes binnen te gaan. Er is Butterbeer (10 minuten wachten op je drankje) en er is een podium waar wat mensen scenes uit de films naspelen. Dan is er een achtbaan (dicht door de wind) en Hogwarts castle rit (4 uur wachttijd en de Japanners sluiten gewoon aan). Er is geen singles rij en vier uur wachten is te lang. Je kunt ook door het kasteel lopen (wachttijd een uur, zucht). De 1e keer Harry Potter is geen groot succes. Visueel een plaatje maar je mist toch iets, net een barbie.
We besluiten dat we meer ritjes moeten doen en dat doen we dan ook in korte tijd: Spiderman (tof waarin je net doet alsof je Spiderman bent), Back to the Future (yes! We gaan naar 2015 en daarna dinosaurussen kijken (future?!@?!?), Terminator (duf, hoewel het wel knap is hoe de acteurs perfect aansluiten bij de film beelden) en onze persoonlijke favoriet Stardancer (deze is leuk en nog leuker wanneer je met Japanners in het bakje zit). Dan is het tijd voor eten en eten is altijd moeilijk in een park. Ja, ze hebben hotdogs, kalkoenpoten, friet en allerlei andere meuk maar een goede burger krijg je alleen maar met slappe friet. Na een half uur zoeken gaan we voor de foute burger in een Amerikaanse drive through jaren 50 stijl vol met Japanners.
Daarna spoeden we ons via een foto met Elmo (nadat we Japanners wegsleuren voor de pop en zelf uitgebreid lachend op de foto kunnen) opnieuw richting Harry Potter want... De wachtrij is naar een uur gegaan voor HET ritje. Rennen dus! En het ritje is goed en leuk en je ziet alle dingen uit de film aan je voorbij flitsen terwijl je op een virtuele bezemsteel door de lucht ‘vliegt’ (toch raar dat je in een karretje zit). Achteraf was dit het juiste besluit want in het park kwam men er achter dat er ‘maar’ een uur wachttijd was en dus liep deze wachttijd weer op naar twee uur. In twee uur tijd kun je ook heel veel andere leuke dingen doen.
Ondertussen hadden we informatie verkregen dat het park open zou zijn tot 20.00 uur wat onze ritjes tijd met twee uur zou verlengen. Dus wat doe je in die tijd? Naar Wonderland! Sesamstraat poppetjes kijken en Snoopy ritjes en Hello kitty en in de wildste waterbaan ooit zitten voor driejarigen! En weet je wat? Het was het leukste deel van het park! We waren een van de weinige overgebleven bezoekers want het regende en in de regen op een draaimolen zitten doet bijna niemand. In Universal moet je dit wel doen. De medewerkers maken het. Terwijl je je rondjes draait op de draaimolen doen zij allerlei rare dansjes, die je op de draaimolen enigszins mee kan doen. Nadat we de running man, aqaurius en bunnyhop op straat hadden gedaan, gaan we nog op de foto met Hello Kitty. Deze foto zouden we voor 20 dollar kunnen kopen, maar we hadden een eigen camera en daarmee mochten we ook nog een foto maken. Beesje was errug blij dat hij met een kat van anderhalve meter hoog op de foto mocht. Nadat we nog wat overtollige yens bij de winkel haddn gedumpt voor dingen die je echt nodig hebt (een witte hello kitty muts, *bizar!* en een cookie monster knuffel) is het tijd om te zwaaien naar universal studios.
Afsluiten doe je met een bak koffie (caramel machiatto) en die kun je opdrinken terwijl je je weer verbaasd over de te grote schoenen van de Japanners. De laatste nacht Japan breekt aan...

Observaties
- Shinkansen hebben railtenders maar deze verkopen geen, ik herhaal geen, gevulde koeken!
- Na ruim 20 overnachtingen blijven de kamers naar groene kool ruiken. Blijkbaar is deze ambi puur geur het populairst.

13 november
De wekker, het is tijd voor de tas. De laatste keer sjouwen met dertig kilo op je rug in Japan. De laatste keer de cartman stemmetjes van de vrouwelijke winkelbediendes horen, de laatste keer Japans horen babbelen