Don’t waste the blue

Vrijdag 14 juli

Het huis ziet er zo uit als op de foto’s en blijkt een waar plaatje waar de bovenverdieping wordt ingenomen door de kabouters. Beneden laten grote glazen ramen een uitzicht op de bossen en onderliggende rivier zien.

‘s Avonds is een haardvuur nodig en de jongedame die het huis beheert laat zien hoe dat moet. Met vaseline en wattenstaafjes. Ons lukt het niet om de boel in de fik te krijgen. Dus bellen we haar later weer. Ook haar lukt het niet met de originele gedachte manier. Uiteindelijk is anderhalf uur geduld nodig en een litertje benzine. Overigens slaan de vlammen bijna in de plantenspuit met het hevig brandbare goedje. Volgende keer toch maar firebombs meenemen zoals de Zuid-Afrikanen doen.

Zaterdag 15 juli

San Gerard de Dota is voor de Costaricaan een oord om in het weekend te gaan kuuroorden in de kou. Je kunt er vuurtjes fikken om warm te blijven, je kunt een keer een trui aan zonder in een lopende zweettent te veranderen en er zijn rare vogels die je nergens anders tegenkomt. Ja, op een paar plaatsen meer maar dit is de plek om de quetzal te zien. Natuurlijk kun je daar geld aan verdienen en kun je tours organiseren. Natuur is een belangrijke bron van inkomsten voor Costa Rica. Tours zijn evenredig duur. 2 uur zoeken naar een onhandige vogel met lange groene veren en een paar rode plekjes kost 30 dollar per persoon. Samen met een gids en 10 ofzo andere gekken gingen we dan echt op zoek naarlos Quetzalos. Dit was helemaal niet moeilijk., na een kort autozitje stopten we bij een weiland waar ook al een ander person met een gigantische lens stond. De gids wist natuurlijk waar de gevederde vriendjes graag vertoeven. Bij een restaurantje in de buurt zitten ‘ze’ ook graag. De Quetzal eet graag kleine avocado’s, een ander, zuurder soort dan dat wij eten. Hij slikt de vrucht in z’n geheel door. Gaat vervolgens een poosje op een tak zitten om te verteren. Daarna spuugt ie de pit weer uit en eet een nieuwe avocado. We hebben ook geleerd dat de Quetzal monogaam is en een nest bouwt van een oud spechten hol en daar jaarlijks 2 eitjes in legt. Als de eitjes geroofd worden, doen ze nog een tweede poging. Na een leuke tour was het tijd voor lunch. Sommige van onze groepsgenoten hadden het te druk voor lunch. Het regende niet en ‘you don’t want to waste the blue’. Deze zelfde mensen hadden net letterlijk 2.000 foto’s van de lieve groene vogel gemaakt en waren dus echt fanatieke birders, in tegenstelling tot ons - wij blijven er redelijk nuchter onder en zijn geen birders. Wij wilden wel de blue wasten en hebben genoten van een heerlijke lunch en de kids van de speeltuin. Deze lunch was bij hetzelfde restaurant als waar de quetzal net werd bekeken, dus we konden de tour nog eens over doen.

Tijd om souvenirs te jagen. De souvenirshops worden bezocht en liggen nog geen 5 kilometer van elkaar. Echter, betekent 5 kilometer in San Gerardo een loodrechte klim omhoog waarbij de automaat van ons autootje flink wordt getest. Naar beneden rijden moet je de automaat in de tweede versnelling zetten om te voorkomen dat de remmen doorbranden. De souvenirshop is bij de Dantica logde, waar we leren dat danta tapir betekent. Op de plek waar de lodge staat, komen geen tapirs, verderop ergens wel. Misschien betekent dantica wel - ergens verderop zijn tapirs te vinden, maar hier niet.

Ons huis the unicorn lodge is werkelijk fantastisch en het meest fantastische is de zolder, waar 3 grote bedden staan en, als toppunt allemaal kerstboomlichtjes over het hele plafond. De omgeving is feeëriek, overal stromen beekjes van de rivier savegre.Het nadeel is, het maakt een hels kabaal. Het is net of er een airconditioning apparaat dat de empire State building kan koelen in je huis staat. En dan is het nog maar het begin van de regentijd. Ga na wat een paar maand extra water vallen kan doen.

De riviertjes worden bezocht, en de kleine kruimels klimmen op de stenen. Avontuur zit blijkbaar in ze, want de vrees dat ze in de rivier kunnen donderen doet ze helemaal niks. Waarvan ze dat klimmen hebben is ons overigens een raadsel.

In de avond krijgen we nog een kadootje van de natuur. Er blijken namelijk vlakbij vuurvliegjes te wonen. Het vrouwtje daarvan knippert met haar achterwerk, wat de mannetjes natuurlijk onweerstaanbaar vinden.

Zondag 16 juli San Gerardo de Dota naar Uvita

Tijd om de hitte in te gaan. Dag mild kuuroord waar je in lange broek en trui kunt lopen. Dag aangename nachten slaap. Hallo plakweer, zweten, hitte, tropen. 1 persoon keek hier de hele tijd naar uit. Voor de anderen gaat dit zwoegen worden. Maar eerst de berg op. Langzaam en gestaag begint de klim en ook zonder vangrail of verharde ondergrond, want gedeelten zijn grind of zandweg komen we ongeschonden boven. De hoeveelheid haarspeldbochten is aanzienlijk. De breedte van de weg is te smal waarbij met elke tegenligger onderhandeld mag worden waar we langs elkaar kunnen. Uiteindelijk zijn we boven en vanaf daar mogen we weer dalen. Zo leuk, bergpassen en zo romantisch qua uitzicht. De achterbank geniet mee in de bochten door bij iedere bocht die sportief wordt aangesneden wooohoooo te roepen.

De trip naar Uvita doen we ongeveer 2,5uur over. Waar het bij de Unicorn lodge nog een frisse 20 graden was, zijn we nu toch duidelijk in een tropisch land.Poeeehhh, maar ook wel heel lekker. We hebben een klein huisje, maar wel met zwembad. Dus lekker badderen geblazen. In de tuin blijken allerlei vogels de grote, dode boom te bezoeken die in onze tuin staat. En ja, de sfeervolle gieren besluiten langs te komen om het plaatje compleet te maken, maar ook schreeuwende parkieten, spechten en allerlei andere vliegvogels. En als buren hebben we een stel rode ara’s. T kon minder, zeggen we dan in Groningen.‘T kon inderdaad minder, omdat bij het kijken naar de ara’s blote voeten in het gras staan. Dat is een nono. Immers, er zin allerlei beestjes. We doelen nu niet direct op slangen en schorpioenen etc, maar nu hebben we het over mieren. Venijnig bijtende mieren. Daarom lieve kinderen, altijd schoenen aan!

Als de meisjes op bed liggen, blijven wij nog even buiten bij het zwembad. Daar staan allemaal planten met grote bladeren omheen. Dan opeens beweegt er een groot blad…..wat zou dat zijn? En jahoor, het blijkt een kikker! Een milkfrog ofwel melk kikker.

Maandag 17 juli

Het voelt hier net als thuis wakker worden. Alleen zijn de brulapen wat dichterbij dan thuis. Uvita is een rustig plaatsje aan de kust, dat bekend staat om haar strand in de vorm van een walvisstaart. Na een ontspannen ontbijtje in de buitenlucht besluiten we naar de walvisstaart te gaan. Daarvoor mogen we entree betalen, want het behoort tot een nationaal park. Het sympathieke van Costa Rica is dat kinderen tot 12 jaar vaak kosteloos ergens naar binnen mogen. Kijk, daar houden we van. Het minder sympathieke deel is de prijsvoering voor volwassenen. Omdat er veel americans langskomen om vakantie te vieren is de prijs american geworden. Met andere woorden - duur. Americans betalen immers wel, maakt niet uit wat het kost.

Net als we het begin van het strand van de walvisstaart oplopen, begint het te regenenen. En niet zo’n beetje ook. Ook is het helaas vloed aan het worden. Als het helemaal vloed is, dan verdwijnt het grootste gedeelte van de Walvisstaart, dus helaas is het voor ons nu niet verstandig om door te lopen. Tijd om in de jungle te schuilen samen met de andere gringos die een idee krijgen wat regentijd inhoudt. Gelukkig zijn de meesten gekleed voor het strand, dan maakt een beetje water toch niks uit?

Dan besluiten we om gewoon even in de zee te staan, er wordt gewaarschuwd voor flinke stromingen, dus we gaan niet te diep. En het water is lékker warm! Terwijl de pelikanen in rijen langs vliegen, snuiven wij de enigszins frisse, na een regenbui lucht op en genieten van het heerlijke warme water.Via een ijsjes winkel lopen we terug naar ons kleine, maar fijne huisje. Thuis aangekomen breken er weer een paar wolken, die nog lang hun water verliezen. Hoe lang? De hele avond en nacht, het is een wonder dat ons zwembad niet veranderde in een kolkende massa en het hele dorp meesleurde. Zoveel regen was dat!