To bag or not to bag

Donderdag 28 september discover Sydney
Onze Air Bnb was prima, een hele verdieping met eigen badkamertje en slaapkamer. Aardige mensen Jan en Jill. Maar mensen met smetvrees zouden gillend gek worden. Oppervlakkig was t schoon, ons bed ook zeker, maar in de hoekjes, onder kastjes etc was een laagje stof blijven liggen. De accomodatie zou geen sticker van Max ontvangen want het welbekende witte handschoentje zou niet schoon blijven. Ook was er hier en daar een dode kakkerlak te vinden die veel schijnen voor te komen in Sydney. Tenminste wel op lokale plekken.

Indrah had vriendschap gesloten met Harlequin, de oversized Dalmatiër die nodig aan een dieet zou moeten. Maar de vriendschap mocht niet te innig worden worden want wanneer het hondje te dichtbij kwam was het toch Neeeheee. Een dalmatier op je af zien komen waar je zelf drie keer in pasr is ook wel indrukwekkend.

Ons huis is op loopafstand van de stad en er is van alles te doen. Handig! Restaurants, bakkers, winkels, koffiebarretjes, heel hipster baardminnend Amsterdam kan zijn ei er kwijt. Ook zijn geld want Sydney is duuuur. De route naar de stad gaat via hipsterwijk, keuze tussen grote kerk of straat met dames van vermaak danskroegjes en de botanische tuin (groot!!). De eerste loop hebben we alles meegepakt. Indrah mocht los in de botanische tuin, niet in de danskroegjes. De botanische tuin is overigens briljant. Elke Australische stad heeft deze. Ze zijn groen, groot en gratis (!!!!). Blijf voor het gratis deel wel weg bij de rondzwalkende treintjes waar je in kunt zitten, die kosten centen. Je kunt je uren vermaken in verschillende tuinsoorten, vogels spotten, zonnebaden, spelen, rondrennen, aan planten zitten maar tot 17:00 uur want dan gaat de boel dicht.

Waar ga je naartoe in Sydney als allereerste? Juist, het Opera house. Maar omdat de china southern vliegeniers wat tasjes waren vergeten was het eerst tijd om wat kleren voor Indrah en onszelf te halen. Zelf niet geslaagd (duur plus je hebt twee dagen, die ga je niet doorbrengen met naar truien, t-shirts en broeken staren. Daarnaast, je hebt modieus half stinkend (vanwege de lange reis) zwart met diverse vlekken van vette kinderhandjes aan. Perfect! (Mocht er een nieuwe kledingtrend zichtbaar worden in Sydney die aan deze omschrijving voldoet: deze begon hier)). Indrah heeft overigens een nieuwe outfit en was als om door een ringetje te halen. De reden waarom shopping nodig was, was omdat er nog geen bericht over de tassen was. Misschien later...(suspense muziekje).

Na het uitermate enerverende shopspektakel ( wie wordt er niet vrolijk van baby rompers, sokken en ondergoed kopen?) was het tijd voor dat andere ding, dat gebouw bij het water, die elk aanzicht van Sydney domineert. En in tegenstelling tot de verwarrende naam, spelen ze er niet alleen ingewikkelde muziek waar hard in wordt geschreeuwd. Status Quo zou namelijk ook over enkele weken optreden. Gelukkig voor Sydney was dat niet Tom Petty want zoals later zou blijken, had dat concert niet door kunnen gaan. Oh ja, het Opera House. Resultaat uit een ontwerpwedstrijd waar het niet eens het winnende ontwerp was. Volgens de vakjury in ieder geval, uiteindelijk werd het beestje toch gebouwd, waarbij voor de bouw begon niet eens duidelijk was of het zou blijven staan. Maar de Denen kunnen veel en met lego kun je alles maken, ook een operagebouw aan de andere kant van de wereld. De pier van het opera gebouw zelf is minder indrukwekkend. Drie saaie torens staan naast elkaar te staan bij een weinig enerverend boulevard stukje. De pier aan de overkant richting Harbour Bridge staat vol met oude oakhuizen en maakt dat manco ruimschoots goed. Het uitzicht naar de wolkenkrabbers vanaf de pier is ook magnifiek. Maar toch een advies, sloop die torens en maak er iets leuks van.

Sydney blijkt een mooie stad, waar oude gebouwen gebroederlijk naast moderne wolkenkrabbers staan alsof het nooit anders is geweest. En Sydney is uitgebreid. Het centrale zakendeel is compact maar alle wijken daar omheen zorgen voor een grote klonterende agglomoratie. De bekendste is waarschijnlijk Bondi want daar moet iedereen met zijn smoel in het zand liggen en selfies maken.

Eten, supermarkten en restaurants zat. Wij hebben een bijna tweejarige, dus supermarkt.

Oh ja, die tassen. Geen belletje ontvangen, dus die zijn er nog niet. Toch blij dat die schone sokken en onderbroek binnen zijn (dat hoeft morgen niet meer te jeuken). Shirt en broek worden toch wel kritiek. Maar zwart is hip, vlekjen zie je niet en morgen wordt het maar 28 graden, no worries.

Vrijdag 29 september Sydney
Sydney, Sydney. Je hebt zoveel te bieden. Dit is ook weereen stad met te veel opties. Kaapstad heeft dat. New York heeft dat. Sint Petersburg heeft dat en zo zijn er een paar meer. Je kunt het water opzoeken. Sydney leeft met water, je kunt kangs de kust wandelen, je kunt walvissen kijken, zwemmen, over een brug lopen oo grote hoogte, extreem goed eten, qhip doen, naar danskroegen gaan. En dat is alleen maar de stad zelf. Het achterland ligt vol mogelijkheden met wijngebieden, de wildernis en bergen op korte afstand, natuurgebieden, etc. Wat gaan wij doen. Juist, naar de dierentuin.

Taronga Zoo is de naam van het beestje en het ligt een ferry tochtje van circular quay naar het noorden. Pluspunt: uitzicht op harbour, operahuis, brug, stad vanaf het water voor een luttel bedrag. Onderschat niet hoeveel een luttele excursie van een paar uur in australie je kost: Op het program voor vandaag: de dierentuin. Taronga zoo. Hier ga je met een veerbootritje van 15 minuutjes naar toe. Je vaart tussen harbour bridge en het opera huis door, wat natuurlijk nog weer een andere kijk op deze gebouwen geeft.

De dierentuin is verassend en relatief duur. Australie is duur voor elk uitje en elke vorm van transport. Ga je een paar uur mee op excursie: 150 dollar per persoon is heel normaal. Dagtochtje op een boot voor ongeveer 200 dollar. Een taxiritje van 15 kilometer is 50 dollar. Een enkeltje internationale terminal naar domestic terminal is zes dollar ( duurt twee minuten, de gemiddelde kermisattractie duurt langer en is goedkoper). Het probleem is de vraag: mensen betalen het dus kunnen we het ervoor vragen. De grootste vraag komt van toeristen. De grootste groep toeristen zijn de Chinezen. Schijnbaar kopen deze nieuwe wereldontdekkers alles voor elke prijs. Direntuin was overigens 46 dollar per persoon.

Terug naar Tarongo. Deze is Gebouwd op een berg, waardoor er veel hoogte verschil is. Je kunt een kabelbaan nemen naar boven toe of lopen. Terwijl je door de verblijfdoolhofjes loopt kun je iedere keer op Sydney uitkijken en de stad zien liggen. We besluiten ons vooral te focussen op de local hero's. En zien verschillende Wombats (slapen), tasmanian devil (slaapt), kangaroes (slapen), wallabies (slapen), koalas (slapen) en de platypus, die is actief, maar dan slaapt Indrah weer. En wat n schatje!!! Ook in deze dierentuin het fenomeen treintje, ook weer tegen extra betaling. Ook deze keer besluiten we dat ding te ontwijken. Daarnaast kun je ook nog boomklim activiteiten doen, ook tegen extra betaling. Indrah mag niet want ze is nog geen drie. Papa mag niet want die kan al niet tegen op het keukentrapje staan. Andere hoogtepunten zijn het aquarium en de verschillende vogelverblijven. Op de weg terug kunnen we nog een foto van een mega koalabeer maken. Dit is gratis dus dat doen we wel. Via de ferry is het terug naar Sydney waar toch nog kleren moeten worden gekocht ( Tru vindt dat zwart niet meer kan) en we op zoek gaan naar Aziatisch eten dat we vinden bij een Thai. Het eten wordt opgegeten in een parkje op een bankje en dan gaat ineens de telefoon...

Het is een australisch nummer en dit kan maar een ding betekenen: de tas is er of toch niet. Er is een op het vliegveld en de vraag is of deze nog moet worden gedropt of niet. Omdat we de volgende dag toch weer vliegen, geven we aan dat deze daar mag overnachten ( scheelt weer slepen). Waar de andere tas is, wordt niet geheel duidelijk. We geven wat achtergrond. Zelf hadden we al twee keer met de bagagehandelaar contact gehad. Deze wordt ingehuurd door china southern om de bagage te verwerken, maar huurt weer een koerier in om tassen te droppen op adressen. Deze koerier en ook andere australische bedrijven zijn echter huiverig om internationale telefoonnummers te bellen. Erg handig wanneer ze afspraken moeten maken om bijvoorbeeld tassen af te leveren. Dit is ook al jaren bekend maar blijkbaar kan dat niet gezegd worden op het moment dat contactinfo over de tassen wordt gedeeld. Een koerier had blijkbaar al enkele dagen rondjes gereden met onze tassen, niet durvende om de +31 nummers te bellen die daarbij hoorden. Elke avond gingen onze tassen dan weer terug naar hun anonieme overnachtingsplek om de volgende dag hetzelfde ritueel mee te maken. Nu komt het mooie: toen we terug bij ons huiske kwamen, stond daar een van onze tassen op ons te wachten en de andere was op het vliegveld.

Om dit feest te vieren, werd er ijs gegeten van de lokale ijsboer. (Yumyum) en besloot Indrah om ziek te worden. Nadat ze eerst tot half twaalf bezig was het bed te terroriseren, dat wel.

Zaterdag 30 september Sydney- Hobart
De laatste uren Sydney. Het is dus tijd om tassen in te pakken en de ochtend rond te wandelen. Er is een markt in de wijk Paddington waar hipsters met baarden koffie drinken en rare vage dingen gekocht kunnen worden. Daarom gaan we daar naar toe. Paddington en de wijk Darlinghurst waar wij zitten liggen naast elkaar en zijn beide hip, jong, pro gay (getuige alle regenbogen en vote yes borden (er is een referendum voor het homohuwelijk aangekondigd)) en daarbij horen koffiebarretjes en hippe eettentjes. En markten met mindfullness dingen. De buurt is mooi en voorzien van gekleurde huisjes en rugbyfans, want er is ook een finale van de rugbycompetitie het weekend in Sydney.

Indrah vermaakt zich top in de speeltuin want er is een glijbaan. Tijdens elke glij roept ze al "nog een keer!!". Dan kunnen papa en mama niet zeggen dat dit de laatste keer is. Zeer slim en gewiekst. Dan is het tijd om terug richting huis te lopen en de spullen mee te slopen en zijn we getuige van het ineen storten van de niet fitte Indrah waar we eerst nog een paracetamol in mogen drukken.

Bepakt als een stel pakezels met een ijlend kind in de kar gaan we op pad richting vliegveld. Eerst 30 minuten lopen naar de rechstreekse trein. Een heerlijk uitje wanneer je tassen vol met zooi (ik dacht dat we niet zoveel mee hadden en er ligt nog een tas op het vliegveld...) mee mag slepen. Uiteindelijk komen we aan en kunnen we met gezwinde spoed net de trein voor onze neus van het perron weg zien rijden en gaan wachten op de volgende. Wachten is in principe een makkelijke activiteit en je kunt op veel dingen wachten. Dus dat gaat ons goed af, immers, we zijn ook geoefend in wachten. De trein komt er aan en we zijn onderweg. Tru direct naar domestic met Indrah en zooi. Arlo naar international om nog een vermiste rugzak op te halen. Ophalen van de rugzak is simpel. De hele bagageclaim kamer ligt vol met zielige tassen die wachten op hun baasje. Wel worden er voor de admin wat papieren getekend en dingen gekopieerd want daarna is het pas formeel en mag de tas mee.

Inchecken van tassen blijkt bij jetstar toch iets moeilijker dan gedacht en onze fouten worden vakkundig en enigszins streng gecorrigeerd. Luiertassen check je in, kinderwagens ook maar gaan niet van je toegestane gewicht voor bagage af, handtas strikt 7 kilo,etc. De vlucht duurde kort (goddank want beenruimte is er niet bij die budgetvliegers) ging voorspoedig. In Hobart hadden we eerst 1 nachtje in een AirBnB. Wat een heerlijk bed! Bij Pam (vrouw, mens), Rob (man, mens) en Archie (man, hond) voelen we ons meteen thuis. Indrah is meteen groot fan van Archie ( heel wat kleiner dan een grote dalmatier met overgewicht). Archie ook van haar eerst, maar als hij erachter komt dat hij haar onverdeelde aandacht heeft, heeft Archie toch zo zijn bedenkingen. Indrah haar eerste Engelse woordje is dan ook dog-je.

Morgen is het camperdag en kunnen we dat mooie uitzicht bij Pam en Rob eens bekijken. Nu is het donker en zien we niks