Infantiele parkjes

Vrijdag 30 november
Cordoba - Sevilla
06.11: we worden opgeschrikt door heel hard gehuil. We rennen uit bed naar het kleine smurfen kamertje. Die komt ook al met Archie in de armen naar ons toe. 'Ik ben uit bed gevalt'. Brullen! En terecht, dat is schrikken! Het lijkt eerst mee te vallen, (niet bedoeld als woordgrapje, maar doe er mee wat je wilt). Maar dan opeens is er toch wel erg veel bloed op t gezicht. Een flink horror verhaal is er niks bij. We blijken toch niet geschikt als social media mensen, want we hebben hiervan niks op beeld, geen selfies, geen filmpjes. We blijven rustig, proberen de boel goed schoon te maken en kijken waar het bloed vandaan komt. Het blijkt een flinke bloedneus te zijn. Na heel wat zakdoekjes later, een Archie in de sop en een klein kadootje uitpakken later toch nog weer proberen de slaap te hervatten. Wij vonden dit een goed idee, kleine smurf minder. Dus nog niet helemaal fit helaas na twee uur een springend post traumatische stress ervaring kind er bij te hebben.
Na nog een klein rondje door deze prachtige dwaalstad de boel weer in de auto laden en op naar het volgende juweeltje, Sevilla. Sevilla is de hoofdstad van Andalusie met ruim 700.000 inwoners. Het centrum is oud, er zijn kronkelstraten en het is er druk.
Om 15u stopt iedereen hier kennelijk met werken, want de ring van Sevilla stond compleet vol. Het straatje waar we moeten zijn ligt in de oude binnenstad en is via een u-ie te bereiken. Wij maken een u-ie op een mega kruispunt waar dit niet de bedoeling is, maar alles gaat zonder botsen en toeters. De straatjes zijn smal. Maar voetgangers en fietsers letten goed op want zijn aangeschoten wild in dit soort situaties. Belangrijkst is om een parkeerplaats te hebben, midden op straat, om de auto uit te laden en met hulp van de locals richting de parkeerplaats te gaan. Wederom via een omweg want dat moet in spanje.
Om de hoek is een goed tapas restaurantje volgens de acco-beheerder. Het restaurant heet 'dos Mayo'. Dat klinkt ons als muziek in de oren. Het lijkt er op dat de buikgriep weg is want mayo kan enkel en alleen vet en frituur betekenen. Dus nadat Indrah op een mammoet een ritje heeft gemaakt is het eettijd.
In Spanje is het heel normaal om laat te eten. De kids eten ook mee uiteraard. En daarom zie je de speeltuinen tussen 19.00 en 21.00 druk bevolkt met allerlei klein gespuis. Die van ons lijkt dit ook mooi en speelt rustig mee.
De tapas valt een klein beetje tegen, tenzij je van gefrituurd, sloffe patatten en ongezond houdt. Iets met McDonalds of zo Tru?
Groentes zijn eigenlijk nergens te bekennen. Wel een juweeltje op de kaart ' Rabo de Torro'. Heerlijk malse stierenstaart. Die lusten we nog wel eens!
Een groot voordeel van tapas is dat je voor €30,00 inclusief drinken klaar bent.
Spanjaarden doen overigens niet lang over avondeten en eten niet veel. In een half uur drankje, hapje en weg.
Spaanse TV is overigens dramatisch. Na synchronisatie met daaronder de originele spraak nog hoorbaar. Daarnaast zijn de spaanse programma's redelijk plat. Behalve dan het rad van fortuin, first dates en kom bij me eten. Bij het laatste programma doen quasi bekende spanjaarden mee die kleffe hap serveren aan elkaar en dan flamenco gaan dansen. Dan kraken ze elkaar af. De dames hebben standaard te veel plastische chirurgie ondergaan, dragen te veel make up en te weinig stof.

Zaterdag 1 december
Sevilla
Als je Toledo en Cordoba al mooi vindt, dan ga je je zeker vermaken in Sevilla! Deze stad met 700 012 inwoners (give or take, we hebben veel mensen gezien, maar ze niet geteld) heeft toch een gezellig sfeertje gehouden. Ook hier weer ontelbare kronkel straatjes waar je heerlijk in kunt dwalen. Je weet eigenlijk niet waar je moet kijken, overal is het mooi. Om elke hoek wacht een verassing. Een prachtig groots plein met gigantische gebouwen, een schattig lief kronkel steegje met mooie, smeedijzeren balkonnetjes, een kerkje of ander gebouw met kunstige mozaieken, of een leuk pleintje waar je heerlijk een bakje capuchino kunt drinken. Dit klinkt natuurlijk allemaal als een reisgids, maar zo betoverend mooi vinden we het hier. Maar eerst het belangrijkste: de speeltuin. We vinden er een waar twee jonge mannen met hoodies aan het spelen zijn. Tru dacht daklozen, Arlo zag er speeltuin trainers in, men gebruikt de speeltuin om een workout te doen, niet om drugs te spuiten. Indrah doet mee met de Duitsers (naar blijkt) en maakt voor morgen een nieuwe play date. Bij het schommelen gaat het zo hard dat de lieve dame uit de schommel valt maar door een houdini truc van Arlo die de bovenbenen beide klem vast grijpt blijft ze twee centimeter boven de grond hangen. We noemen het de Indrah Zonderland.
Volgens wat websites is de Alcazar (niet te verwarren met Alcatraz, dat is iets heel anders) een must om te zien en zeker vergelijkbaar met het 'Al Hambra'. In de ochtend staat er een gigantische rij, dus we besluiten om eerst de rest van de stad te verkennen. Dit verkennen bestaat vooral uit rond lopen. Er zijn tal van leuke winkeltjes, maar de bolle smurf past nu helaas niet zo veel. En wat opvalt is dat de kleertjes voor de kleine smurf vooral erg sjiek of oubollig zijn. Niet echt our cup of tea.
Aan het einde van de middag is de rij voor de Alcazar minimaal, dus we schatten dat 1,5 uur vast voldoende is voor al dat prachtigs.
Het begin is zozo, een tentoonstelling over alle verschillende soorten tegeltjes en waaiers. Dan wordt het al mooier met een tuin vol palmen, exotische plantjes en prieeltjes. En na iedere hoek blijkt er nóg meer te zijn.
We komen binnen nog bij een prachtige zuilen gallerij met een soort binnen vijver. Het werd van mwaaa naar mooi naar wow. Plus dat we als laatste het gebouw werden uitgezet en daarmee was het bezoek geslaagd.
Het is druk in de straten van sevilla want het is zaterdag en op 1 december gaan de lichtjes voor kerst voor het eerst aan. Maw een publieke happening in Spanje. Met een goede bak ijs in de hand, zittend op de treden van de cathedraal zijn we getuige van het spaanse enthousiasme (applaus en aaahhhsss) wanneer de lichtjes aangaan.
De avond sluiten we af met tapas. We besluiten te eten bij het restaurantje naast die van de avond ervoor. Wat blijkt, deze heeft gewoon exact dezelfde kaart. Dit nadat onze excursie naar verschillende aangeraden paella tenten niet zijn gelukt. Indrah zit aan de bar (ik denk dat het een bartype wordt) en kletst met de bediening over Archie en belangrijke dingen zoals ijsjes en tekenfillms.

Zondag 2 december
Sevilla
Vandaag is het I haar dag want er is een dag te veel in Sevilla. Heeft de kleine meid ook eens geluk na al die dagen afzien. Dit houdt in: speeltuin, ijs, sap, filmpjes etc. En we vinden perfecte plek, op een leuk pleintje, onder de bomen met een gave speeltuin, een hele zooi op hol geslagen kindertjes, en het beste van alles, verschillende restaurantjes die ons wel aan capuchinootjes en lekkere broodjes willen helpen. Tru helpt de vloer aan een halve cappucino waarna alle Spanjaarden met een boog om ons heen lopen terwijl ze kaka zeggen. Ik kon hetverschil tussen de cappucino en een dot poep wel zien maar de gemiddelde Spanjaard niet en die neemt het zekere voor het onzekere. Wel te begrijpen want honden poepen en plassen hier gewoon op straat zonder dat men het opruimt. Regelmatig moet je landmijnen ontwijken en kleine voeten wijzen op de smeuige verrassing die op de vloer ligt. Kan ook zijn dat een van ons een vieze luier om had en dat daarom iedereen met een boog om ons heen liep.
De rest van de dag doen we rustig aan. Rond dwalen, de stad ontdekken. Winkels zijn meestal dicht op zondag, want het is katholiek hier en toch net niet toeristisch genoeg om het winkelverbod in te trekken.
Vanavond niet nog een keer tapa's, het is tijd voor groente. Wat? Ja, groente en niet gefrituurd. Alles smaakt beter wanneer je het frituurt maar soms is er te veel frituur aan te pas gekomen.

Maandag 3 december
Sevilla- Vejer
In de ochtend doen we local achtig, tranquilo en rustig aan. Het is ons opgevallen dat ongeacht de dag van de week, het in de ochtend zeer rustig op straat is. Vooral voor 10 uur. Opstaan gebeurt niet voor 8 uur. Indrah wordt pas wakker wanneer het licht wordt en vraagt dan nog heel timide, het is toch al bijna licht, mag ik opstaan? Luiken voor de ramen die geen licht door laten zijn echt briljant. Na het opstaan wachelen we richting bekend plein met speeltuin en koffiebar voor ontbijt met exercise. De cappucino is weer goed, de speeltuin ook en we kunnen op pad naar de lush om zeep te scoren via een de-route langs de speelgoedwinkel. Indrah is een hit in de zeepjeswinkel want ze doet snoezig. Ze krijgt allerlei zalfjes opgesmeerd en naar wat later blijkt ook een verrassing. Die is wel voor Kendra maar ze zaten er dicht genoeg bij in de buurt. Tijd om dag dag tegen Sevilla te zeggen. Nog een keer scheuren door alle kleine straatjes en een u-ie maken op een rare plek en na drie keer fout rijden zijn we weer op weg!
Het zuiden van Spanje ligt vol met schattige kleine (en grotere) oude, witte dorpjes. Volgens de één of andere website is Vejer, na Grazalema, de mooiste. Bij zo'n mooi dorpje hoort natuurlijk een passende accommodatie. Arlo heeft weer een juweeltje gevonden. Het is een oud huis, waarvan het nieuwste, bijgebouwde gedeelte 200 jaar oud is. Het heeft een patio, met rondom een keuken, eetkamer en zitkamer. Via wat trappetjes aangrenzend aan de patio kom je in een slaapkamer en als je de trappetjes nog wat verder doorloopt, nog een slaapkamer en een dakterras. Dit alles in authentieke stijl. De afwasbak in de keuken is een oude olijfpers en, wanneer je de luikjes open laat van de keuken, krijgt deze veel aandacht van passerende toeristen die ook hier driftig foto's maken. De route om bij het huis te komen gaat weer via omwegen, eenrichtingstraatjes, door voetgangersgebieden en zou gepaard gaan met veel oh my gods als we Amerikanen waren die niet gewend zijn om te rijden. Parkeren gaat verrassend makkelijk en lopen naar het huis ook. De sleutel krijgen van de Spaanse dame die enkel Spaans spreekt ook. Que is een magisch woord. Dan is het tijd om Vejer te verkennen en Indrah doet dat erg goed. Na vijf rondjes om en over de fontein te hebben gerend maakt ze een duik in de fontein. Nadat er droge kleren aan zijn gedaan wordt Vejer verder verkend en worden geheime inkopen gedaan voor Sint Foebelewoeps. Dan is het tijd om te eten bij La Califa, dit kalifaat is zonder IS, waar je MOET reserveren. In ons geval moest dat denk ik omdat ze anders de tent dicht hadden gedaan want het was rustig. Of Spanjaarden eten zeer laat (na 10 uur). Het eten was goed en weer eens iets anders dan vette tapa's. De sfeer is als uit 1001-nacht.