De dag dat Poppie in Zuid Afrika wilde blijven

Donderdag 14 juli Clarens - Bethulie

Tijd om door te gaan naar de volgende bestemming, Bethulie. De langste reisdag van de hele reis. Daarbij komt de volgende bonus situatie: potkuilen.

We dachten dat de weg van Jozi naar Pilanesberg al een stuk betere potkuilen had, nou op de route richting Bethulie hebben ze écht hun best gedaan op de potkuilen. Op sommige plekken is er meer potkuil dan weg. Hier zijn ze echt van premium kwaliteit, die potkuilen. Wat een geluk hebben wij. Vergt heel veel concentratie van de bestuurder.Ondertussen gooien we af en toe wat banaan, brood, snoepjes en boekjes naar de achterbank. Vooral de Donald Duckies en het zoekboek zijn populair.

Voor de route zetten we tolwegen uit, want anders komen we langs een saaie route. Het eerste stuk is namelijk langs de grens met Lesotho, over de bergen. Pitoresk en mooi. Een goed begin van de rit. Echter, de route brengt ons in het vervolg langs achteraf weggetjes, richting grens met Lesotho en langs potkuil alley. Maar als bezigheidstherapie gooien we van die ouderwetse schelpsnoepjes naar de achterbank. Das zo'n plasticding in de vorm van een schelp met snoep er in, wie kent ze niet? Echt een aanrader. Ze waren er ruim 2 uur van 11 tot 13 uur mee bezig! Ondertussen was er geen plaatsje te bekennen op de route en ook geen tankstation. Uit ellende werd de Garmin gevraagd naar een benzinestation, die ons prompt naar een gat bracht waar ogenschijnlijk sinds 1998 geen tankje benzine meer werd uitgedeeld.

Tijd voor paniek? Nee, we lezen bordjes en zien dat de metropool Zastron op de route ligt. Behalve dat deze plaats ook ergens ver weg in de ruimte thuis hoort, kijkend naar de naam is dit ook een dorpje Met koffie tentje voor een kleine lunch en benzine voor onze dorstige Chinese witte BWC. Ze hebben zelfs milkshakes, chocolade milkshakes en een extra trui voor Lore.

Buiten zien we grote weides met veel termietenheuvels, aardvarkland! Ook wordt een secretarisvogel gespot en komen we veelvuldig mangoesten tegen. Levende en geen platte. Opvallend dat er weinig platte dieren langs de weg liggen, als je daarbij er van uitgaat dat je 80 a 100 km per uur op een grindpad mag rijden en 100 a 120 op smalle kleine straatjes.

Ons overnachtingsplekje voor 1 nacht is heel mooi. Een oude boerderij in koloniale stijl, de blikvanger van het dorp. Én bonuspunten voor de aaibare honden en de baby-struis van 1.80hoog die we kunnen bekijken met de meiden. Rond hun verblijf rennen zorgt ervoor dat de struis met zijn allen rond gaan rennen binnen het verblijf.

Voor de avond besluiten we naar het enige restaurant in het dorp te gaan. Die ou kar.

Recensie: karoo lamb curry was lekker en voldoende, lamb chops wat karig. En ons geduld werd op de proef gesteld, bijna 2 uur voordat het eten geserveerd werd.

Vrijdag 15 juli Bethuli - Graaf Reinette

Vandaag een kortere rit van 3,5u. Nog even de hondjes knuffelen en de struis aaien.

We schieten al aardig ip. In het begin nog even de pothole-dance. Typische windmolens op de foto zetten.En lekker scheuren. Na 2 uur rijden horen we op de achterbank een soort discussie over waar Poppie is. Poppie, hét belangrijkste knuffeltje van Loortje. We dachten dat ze een grapje maakte, toen ze vertelde dat dezenog in voorgaande huisje lag. Na even appen met de beste mensen en jahoor, Poppie was achter gebleven. Ontzettend balen! Normaal, als we op reis zijn en we gaan ergens weg, checken we altijd alles. Gaan onder bedden kijken, kloppen al hetbeddegoed uit. En precies die ene keer dat je dat niet doet......Omdat ons vertrouwen in de post van Zuid Afrika niet zo groot is zat er niks anders op dan terug te rijden....4 extra reisuren....met een humeur beneden vriespunt.

In Graaf Reinette komen we precies op tijd voor sluitingstijd vd receptie voor ons huisje aan.