SSSSSSHHH!, ik zie een OOOlifant!

Woensdag 6 juli 2022 Apeldoorn - Frankfurt

Vandaag gaan we op pad! Zelfs voor de officiele irritante schoolvakantie die tegenwoordig verplicht is. Indrah mag namelijk met snipperdag en jubileumdag eerder weg. Maar eerst mogen we nog een gewone werkdag door. Dat houdt in school en opvang drop en werkdagen voor pa en ma. Joepie! Relaxed dus. Het plan is om na de schooldag en werkdag Lore op te halen en Indrah nog niet. Die heeft nog een feestje. Tot een uurtje of half zes. Daarna kunnen we gaan naar Frankfurt! Yeeeaaahh! Wat kun je daar doen? Bier drinken, frankfurters eten en een vliegtuig pakken naar de echte bestemming: Zuid-Afrika! Frankfurt wil ik niet te kort doen maar is toch een ander kaliber. Natuurlijk gaat alles van een leien dakje, dat zijn we gewend. Met andere woorden - het is tijd om chaotisch door het huis te rennen en allerlei laatste meuk en spulletjes bij elkaar te graaien die tijdens eerdere structurele inpakactiviteiten niet nodig leken maar nu toch echt wel zwaar belangrijk lijken te zijn geworden. Schiphol is chaos want covid is voorbij, mensen willen reizen maar er is geen personeel. Een fenomeen dat op meer plekken in europa zichtbaar is, maar 4 uur in de rij staan om een vlucht te missen lijkt ons een minder interessant Vooruitzicht. Tel daarbij boze boeren met strobalen en trekkers op die het land dreigen plat te leggen en dat is de verklaring voor frankfurt.

Met spullen, Lore, Indrah en onszelf in mr. Ugly gepropt kunnen we op pad. Het is 7 uur in den avond wanneer we vertrekken dus kans op file is nihil. Tot aan de grens komen we geen actieve boze boeren tegen, wel eentje die net strobalen van het land aan het halen is. Dat belooft wat voor morgen te worden!

Ook de autobahn levert ons geen issues op. Er is geen werk aan de weg, ja op een paar minieme plekken zonder de normale mega files mag het geen naam hebben.

Het hotel wordt in iets meer dan drie uur gehaald zonder plaspauzes. De parkeerplaats is vol, er is schijnbaar een beurs, maar in een struik aan de zijkant is nog een inham waar duitsers de auto niet durven neer te zetten. Wij wel.

Lekker slaap!

Donderdag 7 juli Frankfurt - Abu Dhabi - Jozi

Slapen in dit hotel was in slecht Nederlands uneventful. Ja, ze hebben een goed ontbijt maar er bekruipt je toch het gevoel van missende sfeer. De airco installatie maakt geluid, de deuren zijn allemaal hetzelfde en je blijft je afvragen waar ze toch het tapijt vandaan halen. Parkeren kost 15 euro en daarmee hebben we de voornaamste attracties benoemd. Oh ja, ze hadden een douche.

Sorry KLM, de tickets waren echt te duur. Deze keer vliegen we met Etihad en hebben een toeristische stop op de luchthaven van Abu dhabi voor 6 uur. Inchecken in frankfurt met bagage is oke. Etihad heeft geen lange rij. Security is een ander verhaal. Ook hier doet personeelstekort en zoals later blijkt slome computers mee aan langzame voortgang. Een aparte rij voor ouders met kinderen blijkt een val. Eenmaal in die rij was de voortgang bedroevend laag. De non EU paspoort rij die 5 keer zo lang was gaat 6 keer zo snel. Elke rolstoeler en crew (zijn toch snel 15 personen) gaan voor op de ouders met kleintjes. Deze beginnen uit hun humeur te raken, te huilen, boos te worden en te klagen. En dan beginnen de kleintjes ook nog eens te etteren. Vertwijfelde mensen willen hun vluchten halen. Sommigen doen dat wel, anderen niet. Ze kunnen wel hard rennen zien we. Wij zijn gelukkig ruim op tijd, dus maken ons geen zorgen (ik bedank oma eventjes voor haar levenslessen in op tijd bij je vervoer zijn) Mooi concept is poortjes voor EU burgers ouder dan 12 jaar. Kun je snel door de security. We zien de poortjes meer tijd werkeloos voor zich uitstaren, waarschijnlijk is de doelgroep beperkt aanwezig.

Etihad, wat kunnen we zeggen. De eerste kennismaking. Het eten was ok op de eerste vlucht, ik miste wel het kokend hete doekje dat ik zo gewend was. Vervelend was de reclame over Abu Dhabi die je verplicht moest kijken, ook vervelend waren de vele mededelingen tijdens de vlucht leidend tot gezucht door de kleintjes die hun filmpje niet verder konden kijken. Nieuw was het gebed voor de start en zoals bij veel maatschappijen was het filmpje met de veiligheidsvoorschriften tenenkrommend (air new zealand - waar ben je?). Glimlachend doen we de zwemvesten aan en begripvol knikt de flight attendant naar ons.

Entertainment. Vroeger konden we ongegeneerd films kijken. 9 jaar geleden leidde dit naar 5 film recensies. Met kinderen is dit onmogelijk. Zit je net in de film, word je gestoord door de kleine. Kijk je net een film met ontploffingen en geschiet en liters bloed en de kleine kijkt mee. Nee, dit kan niet! We kijken mee met de kleine of we spelen een computer spelletje. Opvolger plants en zombies maar dan tower defense tegen spoken. De uren vliegen voorbij.

Voor Loortje was het concept handbagage check nog een beetje moeilijk. Ze was net apetrots op haar nieuwe tijger rugtas en dan moet je hem inleveren op het vliegveld van Abu Dhabu (zoals zij deze noemt). Wat niet meehielp is dat er ook nog een boze security guy was die tegen haar riep dat ze haar tasje niet mocht pakken. Die gasten nemen hun werk veel te serieus.

De wacht op AUH was lang, maar er was een macD en een speeltuin. Dus ookal was het al ver ver voorbij bedtijd, de kids waren aan het rondstuiteren. Ook zijn er ligstoelen maar deze zijn prime real estate. Met slinksheid kun je deze stoelen bemachtigen. Het is niet makkelijk maar het kan. Bijkomend voordeel is dat je nieuwe vrienden leert kennen. De hele rij zwaaide ons uit toen we mochten boarden wat helaas nog niet zo bleek te zijn. Want er was vertraging. Andere inkomende vluchten waren later dus mochten wij een uur extra voor ons uitstaren. Leuk! Tweede vlucht, bijna 8 uur lang maar met slapende kinderen en een dubieus broodje als snack. Een soort kleffe pizza met kaas. Ontbijt zag de onvermijdelijke omelet weer langs komen. Wat is dat toch met die ei fetish? Nog niet gemeld - we mogen een mondkap op tijdens de vlucht. Covid he! Tijdens het eten hoeft dit natuurlijk niet, dus eten heeft nog nooit zo lang geduurd. Een uur te laat in Joburg, maar we zijn er!

Vrijdag 8 juli Jozi- Pilanesberg

We hadden het geluk dat we de beste gids van Jozi konden boeken, Chris Green van Cashan Africa. (Dikke vette tip!) Hij heeft ons al vaker mee genomen. Ome Chris heeft zóveel kennis over allerlei onderwerpen. Hij gaat ons weer meenemen naar een klein safaripark (55.000 hectare) ten noorden van Jozi, genaamd Pilanesberg. Een prachtig plekje voor de eerste safari ervaring voor de meisjes. Voordat we daar aankomen hebben we het geluk dat we opnieuw kennis mogen maken met het briljante wegennet van Zuid-Afrika. Chris geeft aan dat de kwaliteit van de potkuilen is verbeterd en dat er ook meer zijn. Wat een geluk! Rijden duurt bijna drie uur waarbij de hernieuwde kennismaking met Chris als een warm bad voelt.

Allerlei onderwerpen komen langs, het is geen minuut stil.

Over geluk gesproken. We hebben gelijk geluk en zien gelijk een familie springbokkies en impala. De impala wordt ook wel snackje van de savanne genoemd, omdat ze door zo ongeveer elk roofdier gegeten worden. Dit gebeurt nog voordat we de poort binnen zijn. Ook zien we bavianen. Dat zijn alleen rotbeesten die iedereen haat. Dus die noemen we niet.

In het park is het olifantendag. Het is de eerste sighting en ook de sighting van dichtbij. Altijd leuk wanneer je op de weg staat met iets verderop op de weg een grote olifant waarvan je niet weet wat ie gaat doen. Kennis maken of blij verder huppelen. Kennis maken kan betekenen dat de auto het dakje wordt gewipt of wordt gekeken hoe hard je achteruit kunt rijden. Chris kent de olifanten goed en ook stil zijn wordt aangeraden. Een driejarige heeft daar alleen wat meer moeite mee. Vooral ssssssshhhh hard zeggen door de kleine meid zorgt voor bezorgde blikken van haar naar de olifant. Uiteindelijk blijkt de olifant van plan om op een tiental meter afstand het pad af te gaan en de bossen in te lopen naar zijn vriendjes.

De blik op de gezichten van de meisjes was onvergetelijk. Zo bijzonder om die mooie dieren van zo dichtbij te kunnen zien! Giraffen waren ook veelvuldig aanwezig en ook de wildebeest met zebra's waren aanwezig.

Als klap op de vuurpijl kwamen er nog 2 witte neushoorn mama's met elk een baby voor ons de weg oversteken, waardoor we ze perfect konden bekijken.

Na deze safari komen we aan in ons hotel, Bakabung.Wat betekent, mensen van het Nijlpaard. Omdat we eigenlijk al meer dan 24 uur onderweg waren, zonder slaap, besloten we om niet mee te gaan op de afternoon safari. We konden dit ook niet meer besluiten omdat we net te laat aan kwamen voor de start van deze activiteit. Na kennismaking met een aantal mensen van het hotel, inspectie van de kamers en een bezoek aan de speeltuin was het tijd om te eten. We moesten daarvoor wel tot half 7 wakker blijven. Oi, een opgave! Avondeten was een buffet met zuid afrikaanse specialiteiten, denk aan bobotie (vind ik niet lekker), chakalaka (pittig), koekzusters (soort kruising tussen oliebol en churros met honing - zoet, die vind ik lekker) met een lam aan het spit braai. Het was met andere woorden een goede kennismaking met de zuidafrikaanse keuken.

Daarna konden we kennis maken met ons bed, dat was een goede zeg!

Zaterdag 9 juli pilanesberg

Slapen is moeilijk voor kinderen. Zelfs na een lange dag en een vlucht moeten ze nog keten, vooral die kleine kabouter is wild als ze net op bed ligt. Dit leidt naar gekreun, gesteun, gezucht en gezeur door de grote zus en dat is alleen maar leuk natuurlijk. Dan moet je in de ochtend wel uitslapen. Het mooie van een echt hotel is dan dat er een ontbijtbuffet op je staat te wachten - een ontbijtbuffet waar de meisjes en wij onze ogen uitkijken. Wat kies je dan? Juist, bonen in tomatensaus, oi! Dat was ik, Indrah ging voor omelet, tru voor fruit en Lore voor croissantjes. Vergeet ook de worstjes, hashbrowns, bacon, yoghurt met crunchies en allerlei andere yummy dingen niet! 

Dan is Chris daar weer om ons mooie dingen te laten zien. Het leuke van met Chris reizen is dat hij heel veel te vertellen heeft, de dieren spot en ook de sporen van de dieren laat zien. De sporen bestaan natuurlijk uit pootafdrukken maar ook uit poep. Grote poep (olifant), poepkuilen (rhino), spuitpoep (hippo), en kleine poep. De meiden zijn nu specialist in soorten poep.[e-1f601]hoe herken je hyena pootafdrukken komt langs en allerlei planten doen mee. Kwa dieren zijn vooral de planteneters aanwezig: veel olifanten, neushoorns, giraffen en bokjes. We rijden een uurtje of 5 rond. Daardoor zijn we net te laat voor de start van de middag tour vanuit het hotel. Dan is het rusttijd en die bestaat uit speeltuin en daarna cappuccino slempen bij de drinkplaats. Leuk moment is de 30 mangoesten die als een gevaarlijke bikergroep langs komt rennen. Ze zijn op zoek naar iets te snaaien waarschijnlijk. In deze groepen rondrennen zorgt voor bescherming. Ben je alleen, dan ben je een snackje voor de buizerd. Ben je met 30 dan ram je de buizerd voor zijn bakkes.

'S avonds braai in de boma met Afrikaanse muziek. Dat houdt in dat je in een karretje het park in wordt gereden en daar wordt ontvangen met meerstemmige muziek geZongen door een wild rondspringende groep. Rondspringend want het is immers winter. Dan kun je beter rondspringen - dat is minder koud. Overigens is het overdag zonnig en warm graad of 20 tot 26. Tijd voor t-shirt. De zuidafrikanen zijn het daar niet mee eens getuige de vele jassen, dassen en mutsen die je overdag ook ziet. In de avond snap ik dat maar overdag, rare jongens! Het eten is goed, het bier is goed, ander drinken ook en er is muziek met olielampjes.Je kunt sterren kijken en er is vuur, want het is koud, maw een magische avond met heerlijk eten. Zeker een aanrader! Vooral Indrah is totaal wild van de zang en muziek en zit de hele avond vooraan te kijken. We wilden niet al te laat terug maar zoals zo vaak zijn we toch de sloomsten en gaan als laatste weg. Dan blijkt dat sloom zijn soms zijm voordeel heeft. Vlak voor Bakubung in de laatste bocht - een luipaard in het schijnsel van de zijlampen. Sometimes it pays to be slow.

Overigens verhaal over dat laatste stukje rijden voor Bakubung. Chris heeft daar wel eens een auto geparkeerd gezien staan en twee mensen die slemterend over het pad liepen richting hotel. Na herhaaldelijk aansporen van hem zijn ze gestopt met lopen en in de auto gegaan. Iets verderop zat een luipaard op hun looproute naar het hotel. Verhaal twee betreft het verlaten van het hotel. Net de poort uit en een stel gnoes komen langs. Een gnoe twijfelt en de reden waarom wordt duidelijk wanneer een leeuw hem grijpt. Een gevecht op leven en dood volgt hierop waarna de gnoe de leeuw van zich af krijgt door een paar welgemikte trappen ut te delen. Zo blijkt dat je tot op het laatste of vanaf het eerste moment moet opletten.