Plaatsen met veel A's: Melakka en Taman Negara

Vervolg vrijdag 16 september
Uiteindelijk rond 19u in Melakka busstation aangekomen. Daar waren weer allerlei mannetjes die ons in hun taxietje willen hebben . Eerst maar eventjes rondgelopen.
De taxi bracht ons naar hotel Puri, waar de allervriendelijkste (ahum) lieve hotelmevrouw ons summier uitleg gaf over de kamer. Op de kamer aangekomen bleken we twee losse bedden te hebben, dus maar weer met tasjes en al naar de uber vriendelijke mevrouw, die ons vertelde dat ze verder niks had, tenzij we nog wat ringits bij wilden lappen. Daar hebben we maar voor bedankt. En zelf de kamer enigszins verbouwd. Toch mooi wat een beetje schuiven met het meubilair allemaal kan doen voor zo’n kamer.
Melakka heeft een bruisend centrum, en is vooral bekend om de chinese wijk. Wij Nederlanders hebben het nog eventjes in handen gehad, en daar zijn nog redelijk wat dingen die daar naar terug verwijzen. Zo heet de bekendste, drukste straat, waar de nachtmarkt is Jonkerstreet. Op normale dagen heeft deze straat inmiddels een Chinese nam gekregen en ook de Heeren street is hernoemd. De Chinezen nemen de macht langzaam maar zeker over. Deze nachtmarkt is altijd tijdens het weekend, dus we hadden dat goed getimed. Zoals op elke markt in Azie hebben ze veel troep te koop, speelgoed, sieraden etc, maar ook veel locale gerechten worden op de nachtmarkt verkocht. Wij hebben eerst bij Hawker stalletjes het lokale Laksa geproefd, een soort noodle soup en erg lekker. Ook hebben we chicken rice balls gehad. ( balletjes van plakrijst met geroosterde kip ernaast geserveerd) Update van de maag: geen beri beri en nog steeds happy!
Verder staat Malakka bekend om het antiek dat ze verkopen. We zijn nog wel eventjes zo’n winkel in gegaan, en alhoewel de spullen erg mooi waren. ( Prachtige houtsnijwerken etc) hebben we toch maar niks mee genomen. Nog 4 weken rondsjouwen met één of andere plaat van houtsnijwerk van 1,5 meter bij 30cm is niet echt handig.
Een ander hoogtepunt van Melakka was mr Coconut. Een dokter die een zalfje heeft ontwikkeld en dit verkoopt door 2 uur durende shows te geven waarbij hij allerlei spectaculaire dingen doet zoals vuurspuwen, een kokosnoot met z’n blote handen breken. De beste man zag eruit als een echte aziaat die gaat sporten. Glimmend trainingspakje aan, opgetrokken tot standje “onder de oksels”, wit polootje bij de broek in. Kortom, helemaal klaar voor een potje badminton. Waarschijnlijk is hij dat ook na de show gaan doen.
Het laatste hoogtepunt van Melakka zijn de fietstaxis die onder het motto hoe kitcher hoe beter vrolijk rond fietsen. Deze fietstaxis zijn meer gebouwd als fiets met zijspan, terwijl op andere plekken in Azie het vaak een zit plek voor of achter de chauffer is. Je hebt dus dat bakkie, waar je gezellig met z’n tweetjes in zit, met boven je hoofd een mooie grote parasol. Dat is de basis. Dan hangen ze er allerlei lampjes , bloemetjes, prularia en een gettho blaster aan en dan zijn ze klaar voor gebruik.

17 september
We hadden het plan gevat om op zaterdag nog even in Melakka rond te lopen en dan een auto te huren om dan via Selangor ( dat bekend staat om haar vuurvliegjes) en dan op zondag naar Taman negara te vertrekken. National park) We hadden al eens eerder de prijzen van huurauto’s gechecked, en alhoewel het veel duurder is dan het openbaar vervoer, ( het openbaar vervoer is belachelijk goedkoop hier, 2 uur bussen kost 5euro voor 2 personen) leek ons dit het zeker wel waard omdat je dan veel meer vrijheid hebt. Maar helaas, er kwamen nog allerlei vage dingen bij waardoor 5 dagen autohuur ongeveer 3x duurder werd dan oorspronkelijk gedacht. Dus zijn we in de bus gesprongen naar Kuala Lumpur. De buschauffeur, we noemen hem mr Happy was niet zo heel happy, en zo ook alle 5 de passagiers niet. We hadden snel nog even een gezonde voedzame hamburger bij de McDonald gehaald, maar van Mr Happy mocht die niet in de bus gegeten worden. (in de meeste bussen die we hier van binnen hebben gezien wordt gegeten bij het leven, dus we waren enigszins verbaasd) Gelukkig hadden we nog 2 minuten om de hamburger naar binnen te werken. Mr Happy scheurde keurig op tijd de busternimal uit en dit dankzij mr Happy was dit dus de eerste bus die op hetzelfde tijdstip aankwam dan dat we hadden verwacht. Helaas was de plek waar we uitkwamen niet helemaal wat wij zelf hadden verwacht. We wilden naar de stad Kuala Lumpur, en de bus stopte op één of andere rare terminal ver uit de stad. Na wat sip te hebben gekeken en wat mensen te hebben gevraagd hebben we het plan maar iets gewijzigd. Die vuurvliegjes geloven we wel. We proberen om zo dicht mogelijk bij Taman Negara te komen, of we blijven een nachtje in KL en gaan met de vroegste bus morgen naar Taman Negara. We hadden mazzel, toen we via de trein op een ander busstation aankwamen stond ons al een mannetje te seinen dat de bus nu wegging.
We hebben dus precies de laatste bus naar Taman Negara gehaald waar we hopelijk rond een uur of half 10 ’s avonds zullen aankomen. Hopelijk hebben ze daar nog ergens een bedje voor ons…

En jawel, zoals elk toeristisch hoogtepunt kent ook Taman Negara een doorvoerhaven, Dee had de naam Jerantut en hoewel dat als een Egyptische farao klinkt is het een plaatsje waar je volgens de lonely planet over drankwinkels struikelt en het duurste hotel van de stad 15 Euro per nacht kost. Voor sommige mensen is dit maw een droombestemming. We namen het duurste hotel van de stad (big spenders) en hebben ons bij de lokale eetstalletjes van Tom Yam en fried rice bediend. Update van de maag: de maag is nog steeds goed. Deze keer was er een extra risicofactor aangezien alle cola en aanverwante koolzuurhoudende drank op was wat de maag kan helpen zuiveren. Maar ook dit was geen barriere en we kunnen dus verder met onze culinaire zoektocht.

18 september
Taman Negara here we come! De jungle wacht dus de mooiste jungle outfit kan binnenkort uit de kast worden getoverd. Maar eerst een pitoreske boottocht over de Sembeling rivier van drie uur lang, waarbij de jungle vanaf het water aanschouwd (wat een raar woord) kan worden. Dit soort boottochtjes zijn in principe wel aangenaam maar ze hebben allemaal een overeenkomst: ze duren te lang. Drie uur lang in een boot opgevouwen zitten waarvan je anderhalf uur lang ongelooflijk nodig naar de wc moet (en varend op een rivier met een smalle boot waarbij je de stromende rivier hoort maakt dat niet eenvoudiger) is lang. Het uitzicht is mooi maar is na een uur bekend, de overige twee uur is zitten en wachten. Voor Arlo was het wachten te lang, na een smeekbede richting bootkapitein werd een noodstop gemaakt op een zandbank om het overtollige vocht af te kunnen tappen (YES!).
Bij Taman Negara heb je qua verblijfpek twee keuzes. Je hebt de ene kant van de rivier dat gekenmerkt wordt door een klein stadje waar weinig te beleven is, op de drijvende restaurantjes en touroperators na. Goedkope hotel te over om te verblijven en elke keer als je naar het park wil, moet je de rivier over met een bootje. Dan heb je aan de park kant van de rivier het Mutiara Taman Negara resort waar allerlei type verblijfsmogelijkheden worden aangeboden, tegen dat wel, een redelijk hogere prijs. Het nadeel hier is dat elke keer als je buiten het hotel wilt eten of dingen wilt kopen, matjes wilt ophalen voor een jungle treck, etc, je met het bootje naar de andere kant moet. Een ander nadeel is de grote hoeveelheid tourgroepen die zijn intrek neemt in dit hotel (in de vier dagen drie nachten dat we hier waren hebben we zeker vier verschillende groepen gezien en jawel de grote tafel voor Fox was aanwezig in het restaurant). Wij kozen voor optie twee omdat het hotel tegen de jungle aan ligt, en daarvoor zijn we hier. Ook het woord honeymoon brengt hier een upgrade teweeg, waardoor we een chalet suite kregen. De upgrade hield in: een extra kamer met een zitje! Jawel!
We waren om 13.00 uur in het hotel en na onze opties voor de komende dagen te hebben bekeken was het tijd voor actie. Eerst de verplichte dingen die dichtbij het hotel zijn. De canopy walkway is daar een van. Wat is het principe van dit verschijnsel. Via een trap kom je op een platform in een boom en via loopbruggen kun je van platform naar platform lopen. Op deze manier zie je de jungle van boven en kun je apen en vogels eens op ooghoogte bekijken. We waren vlak voor sluitingstijd en er was niemand op de walkway te bekennen. Toergroepen komen hier tussen 10.30 en 12.00 en dan is de walkway geen pretje. Elk platform kan slechts vier mensen houden, wat tot gevolg heeft dat er lange lange lange files ontstaan tijdens de piektijden. Een gids vertelde ons dat er wel eens 500 mensen staan te wachten onderaan de canopy walkway. Als je alleen bent is de canopy walkway een leuke ervaring maar als je het als je hoogtepunt van je vakantie moet omschrijven, dan heeft de rest van de vakantie weinig spectaculaire momenten gekend. Vanaf de walkway hebben we een apenfamilie bespied en hoogtevrees overwonnen (45 meter hoogte).
Teruglopend naar ons hutje kwamen we binnen de landerijen nog een semi wilde familie apen tegen die door de bomen aan het zwaaien was en waarschijnlijk op zoek waren naar iets te snaaien wat toeristen achter hadden gelaten. Ook liep er een familie varkens ontspannen door de landerijen. Twee mama’s met zeven kleintjes. Dan weet je meteen waar het hotel zijn ‘runder’bacon bij het ontbijt vandaan haalt.
Eerst zullen we nog een kort stukje uitweiden over Taman Negara. Taman Negara is groot, heel groot. Het is zo groot dat het heel groot is. En Taman Negara is oud. Boekjes zeggen 130 miljoen jaar oud. De leeftijd konden we niet checken maar we geloven de boekjes op hun blauwe ogen. Het is eveneens het oudste nationale park van Maleisie en bestaat uit jungle waar een aantal kleinere en een grote rivier (de Sembeling) lopen. Er zijn een aantal trecking walkways uitgezet door het nationaal parkbeheer varierend in lengte. Het is mogelijk om trecks te doen van slechts enkele kilometers tot een treck die negen dagen duurt naar de top van een berg. In het park zijn verspreid een aantal observatiepunten neergezet van waaruit je beestjes kunt observeren die in de late avond, nacht en vroege ochtend naar die plekken komen om te drinken of om de zoutlikstenen die in het wild zijn uitgezet door het parkbeheer te bezoeken. Omdat wij van de middenklasse categorie zijn hebben we ook een middenklasse categorie uitgezocht waarbij we zouden overnachten in een van de observatiepunten: de bumbun Kumbang. Deze ligt 11 kilometer van het park hoofdkwartier af en is te bereiken via een boottocht plus 2 kilometer lopen of door de jungle. Als je lui bent, of je slippers tijdens het wandelen wilt aanhouden kies je voor optie 1 (die 2 kilometer haal je niet op slippers ivm heuvels, modderstromen, bloedzuigers etc), als je denkt ik heb er zin an, kies je voor optie 2. Wij kozen voor optie 2.