Kastelen, prinsessen en elfjes

Zondag 13 Oktober there's a bear in the car
S morgens om 6uur gaat de wekker. Zoals gewoonlijk is het, ondanks dat eigenlijk het meeste wel geregeld is, een geren als een kip zonder kop. Her en der worden er nog kinderspeelrommel bij de toch niet supervolle tassen gedaan.
Verder is het hetzelfde, jaarlijkse recept.
De taxi brengt ons naar de trein, de trein brengt ons naar schiphol. Op schiphol eten we gezonde happymeal dingen (Hoeraa papamama ((ja, dat is soms maar één woord)) ze hebben hier Mylittlepony (ja, dat is ook 1 woord) Pony's buiten, van die diertjes, heten ook Mylittlepony's tegenwoordig.
Daarna naar het vliegtuige. En hoeraaa, we hebben kinderen. Reizen met kinderen is leuk, maar niet per sè makkelijk. Er is echter een paar kleine voordelen, één daarvan is namelijk dat je als allereerste het vliegtuig in mag, samen met de mindervaliden en de mensen met poen. Niet helemaal duidelijk of we tot één van die categoriën behoren, en welke dan. Of dat we een eigen categorie vormen.
Arlo had gisteravond besloten om die update van zijn telefoon uit te voeren, en sindsdien is hij nog steeds aan het updaten...ben benieuwd! Daar moet een fantastische, geüpdate telefoon uit komen. We wachten het rustig af.
In het vliegtuig hebben we 2 stoeltjes met een wiegje, en 1 stoel erachter. Prima geregeld zo. In onze directe omgeving zitten nog 3 of 4 hele kleine kinderen. Dus je ziet onze mede-pasagiers al wanhopig kijken.
De vlucht gaat verder prima. Indrah slaapt alleen het laatste uurtje en komt doodop aan in San Fransisco.
Daar aangekomen blijkt Arlo's telefoon er geen zin meer in te hebben. Dat is wel een beetje onhandig (understatement) want op deze telefoon staat allerlei handige info en ook de navigatie.
Bij de autoverhuurder besluiten we dat een upgrade wel verdiend is. De verkoper denkt hier hetzelfde over. En omdat we een cute little baby hebben, krijgen we discount. (Onzin natuurlijk, maar toch leuk gebracht) Éen of andere grote, rode jeep komt voorrijden. We smijten onze spullen erin en op naar de Acco. We beginnen met een airbnb in een leuk wijkje voor de komende 3 nachtjes.
Zoals vaak, gaat Arlo, nadat we onze spulletjes gedropt hebben, op zoek naar een supermarkt naar eten. De douane had namelijk onze bananen weggegooid! En iedere ouder weet dat bananen echt noodzakelijk zijn.

Maandag 14 oktober
Vandaag gaan we een klein stukje san fran onveilig maken. In de auto moeten we eerst allerlei heuvels op en af, terwijl we in de verte de wolkenkrabbers en andere hoge gebouwen zien. ' Ooooh, kijk, daar zijn allemaal kastelen waar prinsessen in wonen!!!' Klinkt het enthousiast van de achterbank. Deze reis zien we ook een beetje door de ogen van een klein prinsesse-meisje. Vandaag gaan We richting pier 43, of was het nu 29 of 35? In ieder geval een toeristisch gebied met oa zeeleeuwen en een disney-achtig pleintje met allerlei leuke winkeltjes. De zeeleeuwen doen wat zeeleeuwen doen: niksen en elkaar van drijvende pallets af schreeuwen.
Ondanks dat et erg toeristisch is, is de sfeer erg gezellig. Lunch is alleen te duur, maar brood gevuld met vissoep verslaat de lokale durban specialiteit bunny chow ruim op smaak en presentatie.
Lopen langs de kade naar belletjes machine. Depri clown die rare beesten van ballonnen maakt en drukt natuurlijk een ballon in Indrahs handen. Kinderen vinden alles immers leuk. Voor indrah het hoogtepunt van san francisco.
We besluiten dat het een goed idee is om heuvel op naar Lombard Street te gaan. Lore in de draagdoek en Indrah in de buggy. De helling is iets tussen de 20 en 30 graden. Bij het beroemde straatje staan alweer ladingen enthousiaste chinezen. Dit straatje is zo bekend vanwege de haarspeldbochtjes.

Dinsdag 15 oktober
In San Fransisco zijn ook wijken waar heel veel street art te vinden is. We pakken eerst weer de auto, want niks is hier eigenlijk op loopafstand. We vinden een plekje om gratis te parkeren (dit is een specialliteit van ons) en lopen de straat af. Allereerst komen we bij een hele leuke kinderboekenwinkel (leuk woord v galgje) waar één en ander gekocht word. Ook vinden we nog een zwerfboek. Woohoo, pure winst. Het begin van deze straat is best wat posh, met posh winkels. Tijd voor een fro-yo (frozenyoghurt). Omdat wij verschrikkelijke ouders zijn, moeten we een bakje delen, ipv dat Indrah haar eigen bakje heeft. Dat is natuurlijk afschuwelijk en een goedereden om mokkend in een hoekje te kruipen. Vinden wij niet erg, want des te meer voor ons. (Voordat er nu iemand de kinderbescherming gaat bellen, de peuter draaide bij en heeft alsnog bijna de heft op gegeten)
De posh straat huisveste ook een posh-supermarkt, met posh-prijzen. We hadden iets kleins nodig en kwamen, toen we de prijzen zagen, al gauw weer aan bij de kassa. Bij de kassa was helemaal niemand, dus wij liepen naar de band om spulletjes op te zetten. Opeens kwam er vanachter een schap iemand die riep dat 'the line back here' was, veel te ingewikkeld! Die poshe eco mensen verstoppen de rij.
Langzaam kwamen er meer en meer muurschilderingen en latino's en steeds minder witte poshmensen.
'S avonds briljante televisie want er is een zender met foute spelshowsuit de jaren '80!!! Wow, wat zag iedereen er toen brilljant uiten wat waren ze enthousiast wanneer ze een mobiele telefoon ter grootte van een koffer wonnen.

Woensdag 16 oktober san fransisco-point Reyes
Vandaag is het dan écht de dag. De dag dat we over de golden gate brug zouden gaan rijden. De kids sliepen al zodra we de straat uit waren.
We hadden een strak blauwe lucht zonder mist, die enorm mooi kleurde bij de rode brug. Na de verplichte kiekjes die iedereen maakt te hebben gemaakt nog wat achteraf weggetjes gevonden om de brug in meer stilte te bekijken samen met de inmiddels weer wakkere grote meid. Dan is het tijd om SF achter ons te laten liggen.
We gaan naar Point Reyes vandaag, een natuurpark dat ook aan de kust ligt. In point Reyes aangekomen bleken we ook, om iets te zien, het beste in de auto kunnen blijven zitten. Waarom Reyes? Er gaan weinig mensen naar toe, het landschap is mooi. Er zijn dieren. We gaan op weg naar zee-olifanten. Dat is een zeeleeuw, maar dan met een slurfje. Lopend naar het uitzichtpunt horen we ze al. Ze maken ook een soort trompetterend geluid. Super schattig! Vanaf het uitkijkpunt liggen ze te liggen, de afstand is behoorlijk ver. Op de terugreis op weg naar onze acco, zien we nog vanalles moois: elk, blacktail deer, kwartels, coyote. We zien zelfs een walvis, als deze toevallig net opspringt, terwijl wij net op een heuvel rijden. Overnachten in een door hippies gerunde commune genaamd hostel. De hostel wordt bewoond door oudere grijsaards die zijn blijven hangen en samen koken. Het is overigens ook de enige enigszins betaalbare overnachtingsplek in Reyes. Indrah is minder onder de indruk van de aan ons aangeboden faciliteiten zijnde twee stapelbedden en een stoel. De kamer kom je binnen via een cijferslot en Indrah wordt gedurende de avond dan ook door onze buurvrouw naar ons toegebracht terwijl we koffie maken in de gezamenlijke keuken. Ze had zich buiten gesloten en had het op een brullen gezet.

Donderdag 17 oktober point reyes- yosemite
Opstaan voor alle hippies denken we maar deze hippies zijn actief. Respect voor ze! We ontbijten bij het picknick veld waar ook het info-centrum is en waar een paar wandelpaden beginnen. Hier schijnt een lekker zonnetje en er rennen gezellige kwarteltjes rond. Als we nog even een klein stukje van een wandelpad willen verkennen, zien we opeens een bobcat. Een soort van grote huiskat met een baard en een halve staart. Wie zegt dat je mét kids minder ziet is gek.
We gaan ons ontbijtje verder opeten, en dan blijkt de bob-cat ook zin te hebben in ontbijt. In het grasveld zijn allemaal kleine holletjes waar marmotten wonen. En bobcat lijkt dat wel wat. Het ziet eruit alsof bobcat een soort whack-amole doet, maar helaas lukt het hem niet om er eentje te vangen. Hij blijft gedurende ons ontbijt een beetje op de grote picknickweide, wat we natuurlijk super gaaf vinden. Dan kruipen we, nadat een bobcat knuffeltje is gekocht in de super duper all terrain vehicle en gaan we naar Yosemite. Vier uur rijden in de VS is geen straf. Er is muziek, als je geluk hebt goede, als je pech hebt country of reli rock of pop. Maar de rock zenders laten tenminste ook bands als Tool horen. In het buitenland moet je gewoon geen ipad of satteliet of wifi radio opzetten. Je mist cultuur. Zoals hier de reclame op de radio. Reclame die gaat over sue-en, pillen, afkicken, nieuwe auto's, financing, restrictions that apply, junkfood en andere vrije markt dingen. Daarnaast heb je cruise controk, automaat, stoelverwarming en allerlei rare meuk in de auto zitten waarmee je je kunt vermaken. Oh ja, vergeet het uitzicht niet!
In Yosemite hebben we een super gaaf huis, mét tweepersoons stapelbed, hoeraaaa! Na wat geoefend te hebben met op en afklauteren en de grond te hebben bezaaid met kussens, mag Indrah wel op het bovenste bed slapen. Het letterlijke hoogtepunt van de vakantie. Een eigen keuken betekent groente op het menu. Junkfood kan altijd nog.

Vrijdag 18 oktober Yosemite
Yosemite is populair. Hoe populair? File populair. Rijen met americans gaan naar park nummer 1 van california. Elke parkeerplaats is vol. Roofvogel gezien met een rode staart waarbij de locals zich ook afvragen welke vogel dit zou kunnen zijn. De Winkel in Yosemite is een tourist trap gecombineerd met mierennest. De duurste enkele appel gekocht a 99 dollar cent, hoeraaa een appel. Eindelijk is de granny smith van twintig jaar terug (75 cent) van de troon gestoten. Toegegeven met inflatiecorrectie wint die florida appel nog steeds. Na wat uitzichtpunten langs te zijn gegaan, Lopen we naar watervallen waar geen water valt. Is dus eigenlijk niks, enkel een paar droge stenen. Het uitzicht is nog steeds mooi maar heb je de keuze dan is een waterval met water mooier. Lore en Indrah zijn grote hit bij collega toeristen. They are soooo cute, ze moesten eens weten wat voor gevaar er achter de facade van die lieve snoetjes schuil gaat. Toch bekruipt ons het Gevoel dat yosemite aan zijn eigen succes ten onder gaat. Het is te druk