Waar zijn de elfjes?
Door: Trudy en Arlo
Blijf op de hoogte en volg Trudy
10 November 2014 | Japan, Tokio
5 november
Van Kumamoto gaat het vandaag naar Kagoshima, het verste station dat aangedaan kan worden met de shinkansen in het zuiden van Japan. Kagoshima is een stad die naast een zeer actieve vulkaan ligt. Een kleine baai zit tussen de stad en de vulkaan. De baai is echter niet zo breed en de stad wordt eigenlijk constant versierd door een asregen afkomstig uit de vulkaan. De zon wordt vaak verduisterd door de rookpluimen uit de vulkaan en na een nachtje slapen ligt er een laag as op auto's en op straat. De lokale bevolking staat elke ochtend op en palt de bezem om onvermoeibaar alle as van straat te vegen, wetend dat ze de volgende dag dit ritueel overnieuw kunnen uitvoeren. Zelf zouden we daar heel moe van worden maar hier wordt het algemeen geaccepteerd. De paraplu wordt opgestoken wanneer er veel as valt om te voorkomen dat er veel as op de kleertjes valt en voordat men een winkel of restaurant binnenloopt worden de schouders ontdaan van as dat daar toch op is geland. De locals zitten er niet mee dat een aantal kilometers verder een enorme ronkende vuurbal gestaag zich van overtollige hitte ontdoet.
Als toerist kun je een boottochtje maken over de baai, aan land gaan bij de vulkaan en met een fiets rond de vulkaan rijden. Aangeraden wordt dit overigens niet in verband met de giftige gassen die mogelijk door de vulkaan worden uitgespuugd en waarmee je op de fiets toch relatief kansloos bent om dat te overleven. Rond de vulkaan rijden in een auto wordt zeer aangeraden en je kunt dan ook tot de kraterrand komen. Rondom de vulkaan vind je veel restaurantjes, barretjes, winkels, huizen en scholen. Dat er iedere x jaar weer een uitbarsting is, deert deze mensen niet. De vulkaan is een god en brengt ook veel goeds, getuige de mandarijnen en zoete aardappel productie van dit gebied.
Kagoshima centrum huisvest een grote overdekte winkelstraat met restaurants genoeg dus ook wanneer het as regent kun je je inkopen blijven doen. Daarnaast is er een aquarium waar ze tot en met 4 november een walvishaai hadden (het beestje werd te groot dus hebben ze hem opgegeten, nee uitgezet) en wij waren er op 5 november. In de avond eindigden we bij een Japans okonomiyaki en teppanyaki restaurant waar ze nul Engels praatten en we op goed geluk aan de hand van de plaatjes wat eten bestelden. Volgens ons waren het achteraf onder andere kippenhartjes, maar waren de andere gerechten minder obscuur. Overnachten moet je ook in Kagoshima en dat is bij mister Nakazono, een gebrekkig Engels sprekende man die je in grumpy Engels door zijn guesthouse leidt. Overigens is de man zeer aardig maar het Engels uit zijn mond klinkt als de gemiddelde gemene Japanse Hollywood boef, die grommend zijn orders rondblaft.(dit klinkt heel naar, maar Arlo is lichtelijk aan het overdrijven :) ).
Observaties:
- Japanners hebben de naam in de wereld dat ze hard werken en lange dagen maken. We geloven er weinig van. Ja, ze zijn efficient en ze rennen soms voor je, maar het werktempo is ogenschijnlijk niet flitsend en de dagen die ze maken zijn niet te lang. Wanneer je op een willekeurige dag om 10 uur 's ochtends op een groot station rondloopt is het druk en dan niet alleen met bejaarden en scholieren die hun lessen anders indelen. Nee, het zijn dames en heren in werkkleding. Deze dames en heren werken niet tot 8 uur 's avonds door maar zijn om 5 uur klaar en gaan dan achter de aardappelen zitten.
- De airco wordt hier gematigd, het is geen Vietnam, geen Maleisie, geen fleece trui in de trein. Het is aangenaam.
- Zaterdag en zondag zijn dress up days en uitermate geschikt om te fotograferen. Japanners gaan graag op de foto
6 november
Vanuit ons hotelletje lopen we naar de boot die ons zal brengen naar een volgend eilandje. Van Nakazono-san hebben we een tweetal mondkapjes gekregen want de afgelopen nacht heeft het flink gesneeuws, as dan. Op straat en de auto's ligt een laagje zwart poeder: laten we een asman bouwen! Het kapje zet je op om te voorkomen dat je last krijgt van asma, maar het jammere is dat je zonnebril beslaat door het ademen, waardoor je niet ziet waar je loopt. De bril af en as komt lekker in je ogen. Het mondkapje voorkomt overigens niet dat as in je mond komt en een paar uur later kun je nog lekker naknarsen op de stukjes as die je hebt gehapt.
Aangekomen bij de terminal voor de boot richting Yakushima (dure boot weer, sjongejonge) hebben we een laagje as op ons gekregen en we zien dat alles nog dicht is. Met de drukte valt het mee, een twintigtal mensen is ons voor en is al druk bezig formulieren in te vullen. Op de gok een kanji formulier invullen is altijd leuk dus we besluiten mee te doen. Via wat slinkse informatieuitwisseling weet Tru het formulier goed in te vullen en kan die van mij de prullenbak in. Ik was net lekker creatief bezig. Het kopen van de tickets is al een feest, want er blijkt een lotterij aan vast te zitten. We moeten een briefje pakken met daarop een nummer. Dit nummer correspondeerd met een prijs. Woohoo, brood en bier. Helaas voor Arlo moest hij wel lang wachten op het bier, want de bar gaat pas om 9u in de ochtend open, en niet al om half 8. De bootreis duurt 4 uur, en daar komen we wat mede-landers tegen waar we wat tegen aan kunnen kletsen. Ze blijken naaar hetzelfde hotelletje te gaan. Na een overheerlijk broodje en biertje als ontbijt gecombineerd met de ruime voorraad aan ontbijtmateriaal die we al hadden, is het een voortreffelijke picknick waarmee we ons een half uur kunnen vermaken. Als ander vermaak wordt de altijd spannende en fantastische film met voortreffelijk plot en ontploffingen en helicopters Underworld getoond. Opvallend is dat er weinig Japanners in ons gebied te vinden zijn. Een verkenning door de boot is noodzakelijk om hier een nader licht op te werpen:
- De boot blijkt een oud cruiseschip. De volgende bewijsstukken worden gevonden: een ronde wenteltrap met nepgoud handreling (oh Jack, oh Rose, where ever you are, etc). Titanic had ook zo'n handrailing; er is een theater aan boord, nu volledig leeg maar inclusief stoelen en gordijn; er zijn separate kamers, zelfs special rooms en een crown room; er zijn foute gordijnen en stoelen gespot in kleuren die je nooit zou uitkiezen voor een zakelijke boot; er is een games room; alles lijkt een beetje verouderd en vergane glorie (vandaar oud).
- De Japanners liggen in grote ruimtes waar tatami matten liggen. Ze krijgen dekentjes en liggen daar op de harde vloer de vier uur uit te liggen
- Er zijn meer toiletten dan passagiers aan boord, handig voor wanneer de zee ruig wordt.
Vlak voordat we aankomen zijn we getuige van het rituele harpoenschieten en dat is deze keer niet op een walvis, maar in dit geval schiet men een touw op de kade af middels een kanon. HIermee worden de trossen aan wal geschoten en wordt de boot vastgezet. Aan de overkant van de plas stond onze auto-verhuur mannetje al klaar, en een alleraardigst Suzuki Wagon R (spreek dit op z'n piraats uit: wagon AAAAArrrrrrg met een oog dicht en je mond zoals andre van duin) werd onze nieuwe beste vriend. De medelanders proppen we erbij in 't autootje, want een Wagon RRRR is verrassend ruim van binnen (hij is ook niet duur, wilt u er ook al een?). Daarnaast heeft onze Wagon RRRRRRR een motorvermogen dat behalve zuinig ook zeer krachtig is. Vier personen met 80 kilo bagage worden gemakkelijk en comfortabel vervoerd over de bochtige en heuvelachtige wegen van het eiland. Had ik al gezegd dat het een automaat is? Via het hotel waar we spullen droppen en onze kamer verbouwen gaan we weer op pad. Je hebt een auto en dan ga je dat ding gebruiken ook. Waar staat dit eiland om bekend? Bomen en het is groen, zo groen dat het op de UNESCO werelderfgoed lijst is geplaatst. De cederbomen zijn wereldberoemd en zijn de inspiratiebron voor de film van princes mononokoke (iets in die geest). Een verhaal over fairies die in een groene wereld lopen, daarover later meer.
Vandaag beperken we ons, vanwege het tijdstip tot een boom, een waterval en een stuk kustweg. De boom is groot en ingewikkeld, gecompliceerd. Waarschijnlijk was het een vrouwelijke boom want het beestje had heel veel lagen, wortels, aftakkingen, etc,etc. Geen mannelijke eik waarbij je een stam en wat takken hebt en klaar. Nee, deze was ingewikkeld. De waterval is 88 meter hoog en behoort tot de 100 mooiste watervallen van Japan (hoeveel er in totaal zijn is onduidelijk voor ons). Het is overigens wel een plaatje hoor. De kustweg leidt je door de uitlopers van het groene bos en je kunt er herten (Yaku deer: kleine reetjes) en apen tegenkomen. De welbekende Japanse makaak met zijn rode kop en wollige vacht. Overigens zijn alle diertjes hier aan mensen gewend en komen ze niet schooien voor eten. Ze zijn net als de meeste Japanners netjes opgevoed.
's avonds krijgen we heerlijk japans eten in onze overnachtingsstek. Ga je naar Yakushima, dan eet je bij je hotel of de supermarkt, want er zijn eigenlijk geen alternatieven.
Observaties
- Tijd is geld. In Japan vooral. Voorbeeld, de boot naar Yakushima duurt vier uur (slow ferry) en kost 8600 Yen per persoon voor een retour (ruim 60 Euro). De fast ferry duur twee uur en kost per persoon 16.700 Yen. Ruim het dubbele. Een ander voorbeeld. De trein van Fukuoka naar Osaka. Dit kan in 80 minuten voor 12.000 Yen maar ook in ruim drie uur voor 5.000 Yen.
- Auto's zijn vaak klein, vierkant en hebben een extreem korte neus. Er is te weinig ruimte om auto's te parkeren dus zijn ze klein. Japanners zijn ook klein dus dat past weer bij elkaar.
- Rijden in Japan is een eitje, tenminste op Yakushima, er is een rondweg en je kunt niet verdwalen.
7 november Donderdag
Wandelen, dat hebben we nog niet voldoende gedaan, dus besluiten we te gaan wandelen in de bergen. de route in het autootje is prachtig en leidt ons de bergen in van het binnenland. Kronkelend over de smalle bergweggetjes hoop je op weinig tegenliggers en tegelijkertijd geniet je van het uitzicht of wanneer je extreem last van hoogtevrees hebt. kruip je tegen de wand van de auto die het verst van de afgrond verwijderd is. De hike is ook heel idyllisch. Het lijkt wel een sprookjes bos, heel veel mos, watervalletjes, stroompjes. Stel je een groen groen groene wereld voor en dan is het nog groener. Je ziet de elfjes van de princes hier zo door het land rennen. Het beste is nog: Yakushima is de natste plek van Japan, het regent er bijna altijd en deze dag schijnt de zon uitbundig en is het droog. Het pad begint makkelijk en bestaat uit stenen paden en houten vlonders. We kiezen de beklimming die het langste duurt om de omgeving goed te kunnen opnemen en na een hangbrug wordt het pad wilder (nee, het pad headbangt of gabbert niet, maar de aangelegde modus is weg. Er zijn boomwortels, losse rotsen, modder, zand, etc waar je door en over mag ploegen.
Het bekendst is Yakushima vanwege zijn cederbomen. Deze woudreuzen worden oud en groot. Vroeger werden ze minder oud want toen werden ze vooral gebruikt voor de kap. Het levert enorm mooi en sterk hout op. Wel werden een aantal moederbomen geselecteerd welke werden behouden. Deze reuzen trekken nog ieder jaar drommen aan mensen die de berg beklimmen om ze te zien. Ze heten in het Japans sugi bomen en omdat ze op Yakushima staan heten ze hier, verrassing Yakusugi, niet te verwarren met de lokale inwoners van het eiland, de Yakusuki's.
Af en toe struikel je over lieve, schattige hertjes die rustig de mosjes afstruinen op zoek naar dat ene lekkere verse stukje mos (zie je Japan, zo hoort er: vers en niet fermenterend). Onze liefde voor bergen komt hier ook weer volop tot zijn recht, dus we gaan langzaam naar boven. Onderweg worden we door alles en iedereen ingehaald omdat we betoverd zijn door het groen en een paar honderd foto's moeten maken die nog geen recht doen aan de schoonheid van dit gebied. Ook Casper en Monique, onze medelanders die een uur later zijn begonnen aan de tocht, halen ons in. Zoals het hoort heeft elke berg een top. deze top was een hele grote steen met uitzicht. Verplichte kiekjes die je moet maken van het uitzicht horen er bij, en via de lange route weer terug, deze duurt een extra uur en omvat extra klim- en klauterwerk maar is het dubbel en dwars waard. Vooral in de buurt van de stroompjes en de rivier is het landschap betoverend mooi (tot zover onze ode aan dit gebied).
De terugweg is een toeristische route langs de westkust waar een kronkelend paadje ons langs een vuurtoren, door het bos, te smalle wegen, herten en apen brengt. Al met al een zwaar geslaagde dag, af te sluiten met eten bij ons honk Shiki no Yoda (ze waren denk ik geen star wars fan). De verrassing van de dag: barbeque tijd met vis (o.a. vliegende vis), groente (ooit koolblaadjes gebarbecued?), rijst (ooit rijst gebarbecued?) en vlees (o.a. yaku deer, naast dat ze schattig zijn zijn ze ook smakelijk, net een verrassingsei). We sluiten af met Shochu (drank uit zoete aardappel) en passievrucht likeur, kampai!`
8 november
Tijd om afscheid te nemen van dit eiland nadat de supermarkt wordt leeg gekocht want we moeten de vier uur durende bootreis overleven. We proppen ons vieren weer in het autootje en gaan via de scenic route naar de boot, dit duurt zo''n 2,5 uur. Weer de nodige hertjes en aapjes die aan de kant van de weg zitten te eten/ vlooien of dingen doen die hertjes en aapjes graag doen.
De boot terug is weer ideaal om het reisverlag weer een beetje op schema te brengen. Deze keer is er helaas geen gratis bier. Tom cruise probeert ons te vermaken met the firm maar er zijn maar weinig ontploffingen en helikopters in de film en het gaat over advocaten. Dat lukt maar matig, ook omdat we dit beestje al vaker hebben gezien. Ik verraad hier het plot: hij wint. Ondanks dat er advocaten in de film meedelen had de rijdende rechter geen rol.
In kagoshima nemen we afscheid van casper en monique die doorzetten richting fukuoka. Wij blijven nog een avond hangen in de stof en as van de vulkaan. Nakazono san is blij ons weer te zien en wij gaan weer veertig jaar terug in de tijd in zijn ryokan. We hebben nieuwe informatie vergaard en besluiten deze in ons voordeel te gebruiken. Supermarkten prijzen na 9 uur in de avond hun verse voedsel af en nederlands als we zijn kunnen we dat niet laten schieten. Wel maken we nog de fout om richting street food straat in kagoshima te gaan waar een combinatie van bier, jus en zes stokjes met voedsel meer kosten dan gezamenlijk een drietal avonden flink te eten van street food in singapore of maleisië. Maar de sfeer was gezellig en de shochu gratis.
De supermarkt houdt inderdaad uitverkoop en we houden een prive voedsel festival in de ryokan.
Observaties
- Ook de Japanners letten op de kleintjes. Om negen uur is het druk in de supermarkt en vinden de broodjes en verse producten die in de aanbieding gaan gretig aftrek.
Van Kumamoto gaat het vandaag naar Kagoshima, het verste station dat aangedaan kan worden met de shinkansen in het zuiden van Japan. Kagoshima is een stad die naast een zeer actieve vulkaan ligt. Een kleine baai zit tussen de stad en de vulkaan. De baai is echter niet zo breed en de stad wordt eigenlijk constant versierd door een asregen afkomstig uit de vulkaan. De zon wordt vaak verduisterd door de rookpluimen uit de vulkaan en na een nachtje slapen ligt er een laag as op auto's en op straat. De lokale bevolking staat elke ochtend op en palt de bezem om onvermoeibaar alle as van straat te vegen, wetend dat ze de volgende dag dit ritueel overnieuw kunnen uitvoeren. Zelf zouden we daar heel moe van worden maar hier wordt het algemeen geaccepteerd. De paraplu wordt opgestoken wanneer er veel as valt om te voorkomen dat er veel as op de kleertjes valt en voordat men een winkel of restaurant binnenloopt worden de schouders ontdaan van as dat daar toch op is geland. De locals zitten er niet mee dat een aantal kilometers verder een enorme ronkende vuurbal gestaag zich van overtollige hitte ontdoet.
Als toerist kun je een boottochtje maken over de baai, aan land gaan bij de vulkaan en met een fiets rond de vulkaan rijden. Aangeraden wordt dit overigens niet in verband met de giftige gassen die mogelijk door de vulkaan worden uitgespuugd en waarmee je op de fiets toch relatief kansloos bent om dat te overleven. Rond de vulkaan rijden in een auto wordt zeer aangeraden en je kunt dan ook tot de kraterrand komen. Rondom de vulkaan vind je veel restaurantjes, barretjes, winkels, huizen en scholen. Dat er iedere x jaar weer een uitbarsting is, deert deze mensen niet. De vulkaan is een god en brengt ook veel goeds, getuige de mandarijnen en zoete aardappel productie van dit gebied.
Kagoshima centrum huisvest een grote overdekte winkelstraat met restaurants genoeg dus ook wanneer het as regent kun je je inkopen blijven doen. Daarnaast is er een aquarium waar ze tot en met 4 november een walvishaai hadden (het beestje werd te groot dus hebben ze hem opgegeten, nee uitgezet) en wij waren er op 5 november. In de avond eindigden we bij een Japans okonomiyaki en teppanyaki restaurant waar ze nul Engels praatten en we op goed geluk aan de hand van de plaatjes wat eten bestelden. Volgens ons waren het achteraf onder andere kippenhartjes, maar waren de andere gerechten minder obscuur. Overnachten moet je ook in Kagoshima en dat is bij mister Nakazono, een gebrekkig Engels sprekende man die je in grumpy Engels door zijn guesthouse leidt. Overigens is de man zeer aardig maar het Engels uit zijn mond klinkt als de gemiddelde gemene Japanse Hollywood boef, die grommend zijn orders rondblaft.(dit klinkt heel naar, maar Arlo is lichtelijk aan het overdrijven :) ).
Observaties:
- Japanners hebben de naam in de wereld dat ze hard werken en lange dagen maken. We geloven er weinig van. Ja, ze zijn efficient en ze rennen soms voor je, maar het werktempo is ogenschijnlijk niet flitsend en de dagen die ze maken zijn niet te lang. Wanneer je op een willekeurige dag om 10 uur 's ochtends op een groot station rondloopt is het druk en dan niet alleen met bejaarden en scholieren die hun lessen anders indelen. Nee, het zijn dames en heren in werkkleding. Deze dames en heren werken niet tot 8 uur 's avonds door maar zijn om 5 uur klaar en gaan dan achter de aardappelen zitten.
- De airco wordt hier gematigd, het is geen Vietnam, geen Maleisie, geen fleece trui in de trein. Het is aangenaam.
- Zaterdag en zondag zijn dress up days en uitermate geschikt om te fotograferen. Japanners gaan graag op de foto
6 november
Vanuit ons hotelletje lopen we naar de boot die ons zal brengen naar een volgend eilandje. Van Nakazono-san hebben we een tweetal mondkapjes gekregen want de afgelopen nacht heeft het flink gesneeuws, as dan. Op straat en de auto's ligt een laagje zwart poeder: laten we een asman bouwen! Het kapje zet je op om te voorkomen dat je last krijgt van asma, maar het jammere is dat je zonnebril beslaat door het ademen, waardoor je niet ziet waar je loopt. De bril af en as komt lekker in je ogen. Het mondkapje voorkomt overigens niet dat as in je mond komt en een paar uur later kun je nog lekker naknarsen op de stukjes as die je hebt gehapt.
Aangekomen bij de terminal voor de boot richting Yakushima (dure boot weer, sjongejonge) hebben we een laagje as op ons gekregen en we zien dat alles nog dicht is. Met de drukte valt het mee, een twintigtal mensen is ons voor en is al druk bezig formulieren in te vullen. Op de gok een kanji formulier invullen is altijd leuk dus we besluiten mee te doen. Via wat slinkse informatieuitwisseling weet Tru het formulier goed in te vullen en kan die van mij de prullenbak in. Ik was net lekker creatief bezig. Het kopen van de tickets is al een feest, want er blijkt een lotterij aan vast te zitten. We moeten een briefje pakken met daarop een nummer. Dit nummer correspondeerd met een prijs. Woohoo, brood en bier. Helaas voor Arlo moest hij wel lang wachten op het bier, want de bar gaat pas om 9u in de ochtend open, en niet al om half 8. De bootreis duurt 4 uur, en daar komen we wat mede-landers tegen waar we wat tegen aan kunnen kletsen. Ze blijken naaar hetzelfde hotelletje te gaan. Na een overheerlijk broodje en biertje als ontbijt gecombineerd met de ruime voorraad aan ontbijtmateriaal die we al hadden, is het een voortreffelijke picknick waarmee we ons een half uur kunnen vermaken. Als ander vermaak wordt de altijd spannende en fantastische film met voortreffelijk plot en ontploffingen en helicopters Underworld getoond. Opvallend is dat er weinig Japanners in ons gebied te vinden zijn. Een verkenning door de boot is noodzakelijk om hier een nader licht op te werpen:
- De boot blijkt een oud cruiseschip. De volgende bewijsstukken worden gevonden: een ronde wenteltrap met nepgoud handreling (oh Jack, oh Rose, where ever you are, etc). Titanic had ook zo'n handrailing; er is een theater aan boord, nu volledig leeg maar inclusief stoelen en gordijn; er zijn separate kamers, zelfs special rooms en een crown room; er zijn foute gordijnen en stoelen gespot in kleuren die je nooit zou uitkiezen voor een zakelijke boot; er is een games room; alles lijkt een beetje verouderd en vergane glorie (vandaar oud).
- De Japanners liggen in grote ruimtes waar tatami matten liggen. Ze krijgen dekentjes en liggen daar op de harde vloer de vier uur uit te liggen
- Er zijn meer toiletten dan passagiers aan boord, handig voor wanneer de zee ruig wordt.
Vlak voordat we aankomen zijn we getuige van het rituele harpoenschieten en dat is deze keer niet op een walvis, maar in dit geval schiet men een touw op de kade af middels een kanon. HIermee worden de trossen aan wal geschoten en wordt de boot vastgezet. Aan de overkant van de plas stond onze auto-verhuur mannetje al klaar, en een alleraardigst Suzuki Wagon R (spreek dit op z'n piraats uit: wagon AAAAArrrrrrg met een oog dicht en je mond zoals andre van duin) werd onze nieuwe beste vriend. De medelanders proppen we erbij in 't autootje, want een Wagon RRRR is verrassend ruim van binnen (hij is ook niet duur, wilt u er ook al een?). Daarnaast heeft onze Wagon RRRRRRR een motorvermogen dat behalve zuinig ook zeer krachtig is. Vier personen met 80 kilo bagage worden gemakkelijk en comfortabel vervoerd over de bochtige en heuvelachtige wegen van het eiland. Had ik al gezegd dat het een automaat is? Via het hotel waar we spullen droppen en onze kamer verbouwen gaan we weer op pad. Je hebt een auto en dan ga je dat ding gebruiken ook. Waar staat dit eiland om bekend? Bomen en het is groen, zo groen dat het op de UNESCO werelderfgoed lijst is geplaatst. De cederbomen zijn wereldberoemd en zijn de inspiratiebron voor de film van princes mononokoke (iets in die geest). Een verhaal over fairies die in een groene wereld lopen, daarover later meer.
Vandaag beperken we ons, vanwege het tijdstip tot een boom, een waterval en een stuk kustweg. De boom is groot en ingewikkeld, gecompliceerd. Waarschijnlijk was het een vrouwelijke boom want het beestje had heel veel lagen, wortels, aftakkingen, etc,etc. Geen mannelijke eik waarbij je een stam en wat takken hebt en klaar. Nee, deze was ingewikkeld. De waterval is 88 meter hoog en behoort tot de 100 mooiste watervallen van Japan (hoeveel er in totaal zijn is onduidelijk voor ons). Het is overigens wel een plaatje hoor. De kustweg leidt je door de uitlopers van het groene bos en je kunt er herten (Yaku deer: kleine reetjes) en apen tegenkomen. De welbekende Japanse makaak met zijn rode kop en wollige vacht. Overigens zijn alle diertjes hier aan mensen gewend en komen ze niet schooien voor eten. Ze zijn net als de meeste Japanners netjes opgevoed.
's avonds krijgen we heerlijk japans eten in onze overnachtingsstek. Ga je naar Yakushima, dan eet je bij je hotel of de supermarkt, want er zijn eigenlijk geen alternatieven.
Observaties
- Tijd is geld. In Japan vooral. Voorbeeld, de boot naar Yakushima duurt vier uur (slow ferry) en kost 8600 Yen per persoon voor een retour (ruim 60 Euro). De fast ferry duur twee uur en kost per persoon 16.700 Yen. Ruim het dubbele. Een ander voorbeeld. De trein van Fukuoka naar Osaka. Dit kan in 80 minuten voor 12.000 Yen maar ook in ruim drie uur voor 5.000 Yen.
- Auto's zijn vaak klein, vierkant en hebben een extreem korte neus. Er is te weinig ruimte om auto's te parkeren dus zijn ze klein. Japanners zijn ook klein dus dat past weer bij elkaar.
- Rijden in Japan is een eitje, tenminste op Yakushima, er is een rondweg en je kunt niet verdwalen.
7 november Donderdag
Wandelen, dat hebben we nog niet voldoende gedaan, dus besluiten we te gaan wandelen in de bergen. de route in het autootje is prachtig en leidt ons de bergen in van het binnenland. Kronkelend over de smalle bergweggetjes hoop je op weinig tegenliggers en tegelijkertijd geniet je van het uitzicht of wanneer je extreem last van hoogtevrees hebt. kruip je tegen de wand van de auto die het verst van de afgrond verwijderd is. De hike is ook heel idyllisch. Het lijkt wel een sprookjes bos, heel veel mos, watervalletjes, stroompjes. Stel je een groen groen groene wereld voor en dan is het nog groener. Je ziet de elfjes van de princes hier zo door het land rennen. Het beste is nog: Yakushima is de natste plek van Japan, het regent er bijna altijd en deze dag schijnt de zon uitbundig en is het droog. Het pad begint makkelijk en bestaat uit stenen paden en houten vlonders. We kiezen de beklimming die het langste duurt om de omgeving goed te kunnen opnemen en na een hangbrug wordt het pad wilder (nee, het pad headbangt of gabbert niet, maar de aangelegde modus is weg. Er zijn boomwortels, losse rotsen, modder, zand, etc waar je door en over mag ploegen.
Het bekendst is Yakushima vanwege zijn cederbomen. Deze woudreuzen worden oud en groot. Vroeger werden ze minder oud want toen werden ze vooral gebruikt voor de kap. Het levert enorm mooi en sterk hout op. Wel werden een aantal moederbomen geselecteerd welke werden behouden. Deze reuzen trekken nog ieder jaar drommen aan mensen die de berg beklimmen om ze te zien. Ze heten in het Japans sugi bomen en omdat ze op Yakushima staan heten ze hier, verrassing Yakusugi, niet te verwarren met de lokale inwoners van het eiland, de Yakusuki's.
Af en toe struikel je over lieve, schattige hertjes die rustig de mosjes afstruinen op zoek naar dat ene lekkere verse stukje mos (zie je Japan, zo hoort er: vers en niet fermenterend). Onze liefde voor bergen komt hier ook weer volop tot zijn recht, dus we gaan langzaam naar boven. Onderweg worden we door alles en iedereen ingehaald omdat we betoverd zijn door het groen en een paar honderd foto's moeten maken die nog geen recht doen aan de schoonheid van dit gebied. Ook Casper en Monique, onze medelanders die een uur later zijn begonnen aan de tocht, halen ons in. Zoals het hoort heeft elke berg een top. deze top was een hele grote steen met uitzicht. Verplichte kiekjes die je moet maken van het uitzicht horen er bij, en via de lange route weer terug, deze duurt een extra uur en omvat extra klim- en klauterwerk maar is het dubbel en dwars waard. Vooral in de buurt van de stroompjes en de rivier is het landschap betoverend mooi (tot zover onze ode aan dit gebied).
De terugweg is een toeristische route langs de westkust waar een kronkelend paadje ons langs een vuurtoren, door het bos, te smalle wegen, herten en apen brengt. Al met al een zwaar geslaagde dag, af te sluiten met eten bij ons honk Shiki no Yoda (ze waren denk ik geen star wars fan). De verrassing van de dag: barbeque tijd met vis (o.a. vliegende vis), groente (ooit koolblaadjes gebarbecued?), rijst (ooit rijst gebarbecued?) en vlees (o.a. yaku deer, naast dat ze schattig zijn zijn ze ook smakelijk, net een verrassingsei). We sluiten af met Shochu (drank uit zoete aardappel) en passievrucht likeur, kampai!`
8 november
Tijd om afscheid te nemen van dit eiland nadat de supermarkt wordt leeg gekocht want we moeten de vier uur durende bootreis overleven. We proppen ons vieren weer in het autootje en gaan via de scenic route naar de boot, dit duurt zo''n 2,5 uur. Weer de nodige hertjes en aapjes die aan de kant van de weg zitten te eten/ vlooien of dingen doen die hertjes en aapjes graag doen.
De boot terug is weer ideaal om het reisverlag weer een beetje op schema te brengen. Deze keer is er helaas geen gratis bier. Tom cruise probeert ons te vermaken met the firm maar er zijn maar weinig ontploffingen en helikopters in de film en het gaat over advocaten. Dat lukt maar matig, ook omdat we dit beestje al vaker hebben gezien. Ik verraad hier het plot: hij wint. Ondanks dat er advocaten in de film meedelen had de rijdende rechter geen rol.
In kagoshima nemen we afscheid van casper en monique die doorzetten richting fukuoka. Wij blijven nog een avond hangen in de stof en as van de vulkaan. Nakazono san is blij ons weer te zien en wij gaan weer veertig jaar terug in de tijd in zijn ryokan. We hebben nieuwe informatie vergaard en besluiten deze in ons voordeel te gebruiken. Supermarkten prijzen na 9 uur in de avond hun verse voedsel af en nederlands als we zijn kunnen we dat niet laten schieten. Wel maken we nog de fout om richting street food straat in kagoshima te gaan waar een combinatie van bier, jus en zes stokjes met voedsel meer kosten dan gezamenlijk een drietal avonden flink te eten van street food in singapore of maleisië. Maar de sfeer was gezellig en de shochu gratis.
De supermarkt houdt inderdaad uitverkoop en we houden een prive voedsel festival in de ryokan.
Observaties
- Ook de Japanners letten op de kleintjes. Om negen uur is het druk in de supermarkt en vinden de broodjes en verse producten die in de aanbieding gaan gretig aftrek.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
