Hondjes, hautain, hammam en hamburgers

Dinsdag 4 december
Na een relaxte nacht weet Indrah de trappen te trotseren en komt ze binnen met de vraag: het is al licht toch, mag ik binnen komen? Briljant opgevoed wederom. Dat en de bonus dat ze niet van de trap af is gegleden maakt de start van de dag zeer goed. Ontbijten vindt plaats met cappucino uit de lokale kroeg, die opgehaald kan worden en een van de betere bakkies is die tijdens deze vakantie is weggeslurpt. Het dorp is ook fan van de man zijn brouwsels aangezien het op een saaie dinsdagochtend het drukste plekkie van het dorp is. En het waren niet allemaal hangouderen. Bijkomend spektakel is het snoeien van de mandarijnenbomen die langs de straten groeien. Daar kan iedereen uren naar kijken. Dat kan ook want het gaat in een redelijk rustig tempo.
De zon komt te voorschijn en het belooft wederom een zeer mooie dag te worden. Temperaturen ver boven de 20 graden en het strand is vlakbij. Indrah heeft haar voorkeur al aangegeven want die wilde gisteren al de hele dag naar het strand. We pakken de boel op en op het heetste van de dag is het tijd voor het strand. In tegenstelling tot de zomer is dit geen straf. Er is zowaar een strand te vinden. Naast een lokaal tonijnvissersdorp. De tonijn zal wel goed zijn want penelope cruz heeft er een huuske in de buurt en vele verwende voetballertjes ook. Dat verklaart ook waarom in dit gebied weinig toegangswegen tot het strand zijn en de kust niet, zoals op veel plekken in Spanje megalomaan volgebouwd is met lelijke blokkendozen. Celebrities houden van rust en hebben geld en gebruiken dat geld o.a. om de boel rustig te houden.
Het strand dat wij vinden ruikt niet naar tonijn, is lekker rustig en heeft zand (de plusjes). Er ligt ook wat afval op en de golven zijn vijf meter hoog (minnetjes). Smurfjes die wilden zwemmen, ondanks de frisse watertemperatuur moeten een beetje teleurgesteld worden. Dat houdt I'tje niet tegen om binnen de kortste keren al haar kleren zelf uit te doen en in haar blote tokkes rond te rennen en zandkastelen te bouwen en ouders te begraven onder het zand. In de tussentijd loopt een schare vijf meter golfaanbidders (beter bekend als surfers) rustig heen en weer over het strand om de goede golven te kunnen pakken. Indrah wordt zelfsen tikkie risicozoekend en gaat samen met Arlo het spelletje ontwijk de golf doen. Wegrennen voor golven die er aan komen eindigend met een nat pak.
Naast het strand ligt een natuurgebied waar je kunt lopen en deze wordt meegenomen op de route. De Spanjaarden nemen dan weer en masse alle paddestoelen mee die ze kunnen vinden, daarbij alle verbodsbordjes negerend (tssssk tssssk). De loop brengt ons naar wat kliffen met uitzicht. Waar Indrah op de heenweg na een paar 100 meter al op Arlo's arm ging hangen, was er op de terugweg een slimme list die begon met een plaspauze tegen een boom terwijl Tru en I'tje doorliepen en eindigde met een race wie als eerste terug bij de auto was. Ik heb die twee laten winnen, hoefde ik geen 15 kilo bagage gedurende een uur te tillen. (Helaas werd ik onderweg wel uitgescholden voor luie luiaard, trage koe, domme dodo en hoorde ik 'wij zijn super sonisch turbo snel, papa kan ons toch niet krijgen)
De zonsondergang wordt gezien bij een vuurtoren en dan terug naar huis om te koken. De lokale buurtwinkel en slager slaan stijl achterover van onze Spaanse kennis (oi, caramba, arriva, aariva andree, oleee) en we kunnen een feestmaal beginnen.
I wordt op bed gelegd en onverantwoordelijke ouder als we zijn doen we nog een rondje door het dorp en om de kerk.

Woensdag 5 december
De wekker (Indrah komt binnen) gaat op een veel te vroeg tijdstip (8 uur, ok ok, in vergelijking met de om 5 uur opsta acties in vorige vakanties zijn we wel een tikje sneu). Na de vorige goede cappucino doen we er nog een van de lokale kroeg en ook op deze woensdagochtend zit er voldoende clientele. Ook de snoeimeneer is weer bezig met de mandarijnenbomen. Gecombineerd met levendige discussies over het voetbal en kwaliteit van verse sinaasappelsap (er is onderzoek naar gedaan!) en er is voldoende reden om rond te hangen in de lokale nieuwsuitwisselstek. Om Vejer af te leren doen we nog een rondje door het dorp.
Na nog één rondje in dit middeleeuwse dorp rijden we naar Zahara. Is dat niet heel ver, en droog en in Noord-Afrika, dan? Nee, zeker niet, deze Zahara is met een Z en ligt in hét gebied met de witte dorpjes in het zuiden van Spanje, de sierra Grazalema. Ook de natste plek van Spanje vergelijkbaar met de Britse eilanden. Dat wordt soppen dus.
We hebben een klein huisje gehuurd bij Finca Vegana. Een Duitse en een Australier met een kindje van ongeveer 1 die sinds augustus dit runnen. Ze hebben een groot stuk land met een riviertje, verschillende vruchtenbomen, zwembad, huisjes voor de verhuur, een camping en heel belangrijk, een leuk hondje. Bij die laatste is Indrah niet meer weg te krijgen. Overal waar het hondje is, is Indrah. Tel daarbij op dat er nóg een hondje is dat af en toe langskomt om te spelen en het feest is compleet. Helemaal als blijkt dat er ook nog een poes rondloopt.
Er gaan geruchten dat bij het riviertje otters wonen, dus daar moeten we bij schemering natuurlijk ook even speuren. Geen otters gezien maar het speuren en klooien met de zaklamp maakt zelfs de kleinste van ons blij.
Tijd om te eten bij het haardvuur want het is koud in de nacht in Spanje. Vooral in slecht geisoleerde huisjes.
De nacht duurt lang, niet alleen omdat het hier echt donker is (coole sterrenhemel) maar ook omdat het matras te hard is. Iemand nog een rondje denk je wanneer je 's nachts voor de tiende keer van beurse schouder naar beurse schouder draait en twijfelt over of je toch op je rug gaat liggen ondanks het risico op major gesnurk.

Donderdag 6 december
Indrah had een goed matras en is heerlijk fris en fruitig wakker geworden.
Vandaag besluiten we dan maar om niet al teveel te doen. Indrah kan hier redelijk vrij op het terrein buiten spelen. Dus na het gebruikelijke 'ik ben wakker, heb goed geslaapt, het is niet meer donker buiten,' kwam deze keer, 'waar zijn de hondjes, mag ik buiten spelen?' Dus hup, ontbijten, jasje aan en lekker spelen. Zodra ze buiten is worden de hondjes geroepen. MAYA, waaaaaaaar beeeeen jeee, kom maar bij mij spelen. Chicco, de hond van de buren wordt er ook bij geroepen. Gezamenlijk met wat ander klein tuig loopt dit groepje ongeregeld door de tuin.
Voor ons ook tijd voor wat ontspanning, haken, boekje lezen en zitten bij het zwembad in de zon op wat relaxte pallets met kussens.
Na verloop van tijd is het tijd om met de hondjes een rondje te lopen en Arlo en Indrah doen een rondje door de tuin met het harige tuig er bij. Indrah wil later waarschijnlijk een hondenopvang beginnen of wil ons overhalen om minimaal een redelijk aantal honden te nemen want ze loopt als volleerd dompteur met de vierbeners rond. De hele tijd worden aanwijzingen richting de honden gegeven die daar overigens niet of enkel toevallig naar luisteren. Dat mag de pret niet drukken want ons kleine vrouwtje heeft de grootste lol.
Wat later in de middag gaan we nog naar Hét mooiste witte dorpje van Spanje, Grazalema. Deze plaatsnaam kun je op een exotische wijze uitspreken maar ook als een echte boer. Nadat de routeplanner dit besluit te doen, is dit de hit van de dag. Je moet er bij geweest zijn om de lol er van in te zien. De witte dorpjes liggen in bergachtig gebied, dus dat betekent lekker rijden met veel kronkelweggetjes, weidse uitzichten en diepe afgronden. Naast mij Begint een zekere bijrijder steeds zenuwachtiger in de auto te zitten terwijl we hoger en hoger klimmen. Als chauffeur kun je helaas minder van het uitzicht genieten en krijg je daardoor waarschijnlijk ook geen last van zweet in je bilnaad of een steeds bleker wordend gezicht. Dus is het tijd om uit te stappen en deze ervaring bij een uitzichtpunt boven op de berg op te doen. De ervaring wordt nog eens versterkt door het zorgeloze geren van een driejarige die alles wil zien en meebeleven. We hebben het vermoeden dat dit ding een alpinist in de dop is. Hoogte vindt ze namelijk LEUK en grappig. Combineer dat met liefde voor dansen en dan wordt het heel gezellig.
Dus nu de volwassenen beide met angstzweet en een bleek gezicht in de auto zitten en de kleine vrolijk liedjes zingend op de achterbank zit, wordt de afdaling ingezet. Wat kunnen we zeggen over Grazalema? Het ligt prachtig en is klein (2500 inwoners, hallo Meeden!). Het is toeristisch. Het merendeel van de winkels catert aan toeristen en er zijn terrasjes. Kenmerk van een kleine, hechte maar toeristische plaats is dat de lokale supermarkten geen ijsjes verkopen. Daarnaast was er een springkussen bij de kerk opgezet naast de grote nep kerstboom die overal hetzelfde lijkt te zijn. Het springkussen kost twee Euro voor tien minuten en wordt nauwlettend met een stopwatch in de gaten gehouden. Ongeoorloofde entree door kleine peuters wordt ook niet getolereerd door de mevrouw aan de poort die een ketting hanteert als barriere tot de entree. Het is haar broodwinning en de kerst happening in het dorp. Die laat ze zich niet afnemen.
Het dorp rondlopen hoeft verder niet heel lang te duren (kan wel afhankelijk van de hoeveelheid terrassen die worden genoten) en de sfeer is aangenaam. Het uitzicht is mooi en het toerisme is lekker oubollig kneuterig. Met andere woorden een aanrader. Via een route langs het meer hobbelen we terug richting ons huis want de hondjes moeten nog meer worden vertroeteld.
Het haardvuur gaat weer aan en indrah zoekt de honden weer op. Er is ook weer eten, in elkaar gehusselde rijst die we paella noemen en dan wacht later weer het iets te harde matras, auw.

Vrijdag 7 december
Zahara - Marbella
De ochtend begint en het voelt iedere ochtend zo vroeg. De slaap in de ogen, de luiken dicht, alles donker. Spaanse nachten zijn lang. Ze gaan tot ver in de ochtend door. We piepen en kraken en komen van het harde matras af. Herinneringen aan de Vietnamese trein komen langs. Zo hard liggen was het niet maar poooeeee heee. De hete douche is nodig om alles los te maken.
We noemen al een paar keer het plaatsje Zahara in deze dagelijkse opsommingen en dat is niet voor niets. De finca ligt namelijk naast dit plaatsje. Wederom een wit dorp gelegen op de top van een heuvel iets verderop waar je vanuit ons verblijfsoord uitzicht op hebt. Prominent staat een vierkantig torentje bovenop de heuvel die van ruime afstand zichtbaar is. Verder is het ook erg klein, rustig en hecht. Ik weet niet of er ijsjes worden verkocht in de supermarkt. Die test is niet gedaan.
We moeten afscheid nemen van de twee hondjes (indrah wil hier blijven en niet meer mee naar huis) en zeggen gedag tegen onze alleraardigste gastheer en gastvrouw. We geven nog wel de tip mee over het matras en dat we echt twee nachten er over hebben geslapen om onze mening te vormen. De tip wordt ter harte genomen en dit gaat zeker goed komen.
Vandaag 2 uur rijden naar Marbella, waar we ons tussen de posh people gaan mengen. Wij zijn dan in onze natuurlijke habitat dus worden onze sjiekste kleren van stal gehaald. Sokken zonder gaten en geur, een shirt zonder Indrah kledders en klauwen er op en aerodynamische, aesthetische, ergonomische wandelschoenen.
Iedereen die ooit naar de fameuze Costa del Sol is geweest weet het. Er loopt een grote brede weg enkele meters tot een kilometer van de kust. De hele kust lang. De langgerekte puist ontsiert de hele aanblik van de kust. Tel daarbij op dat aan de kustkant veelal lelijke blokkendozen en appartementencomplexen voor veelal Britse en Russische zonzoekers zijn gebouwd. Deze splitsing zorgt er voor dat een smalle strook land bij de kust vol is gebouwd met appartementencomplexen en clubs (posh!), je dan een weg tegenkomt waar je met de auto bijna niet tussenkomt en dan de echte plaats met voorzieningen. Zit je aan de kust kant, dan is er maw een soort frogger nodig om iets te kunnen doen. Het walhalla voor ons.
Onze acco heeft een gave arabische kamer waar wij mogen slapen tussen dit geweld. Eerst nog even naar het strand en daarna eens kijken waar al die jetsetters zich bevinden met hun mooie jachten.
Helaas....wij blijken in één of andere buitenwijk op vele kilometers afstand. Geen rijke stinkerds, geen boulevard om op te flaneren, geen leuke eettentjes, niet eens een supermarkt! Het blijkt dat er een voetgangersbrug bestaat naar de andere kant en daar is het beloofde land. Er is een Lidl, een bank en een burger king. Dus uit ellende of is het vreugde, richting de Burger King. Gelukkig hebben ze wel een kinder menu met klein kadootje. De oogjes stralen weer, ja, ook die van Indrah.
De kamer heeft ook een mini-hamman, dus met z'n drietjes in een bad, wat voor Indrah letterlijk een zwembad is. Combineer dat met twee prive bubbel machines (nee, niet door burger king eten maar gewoon met handen door het water knallen) en de dag is super.
Er is 1 super groot en hoog bed, dus daar gaan we gezellig met z'n drietjes op liggen. De kleinste snurkt als een bootwerker, dus van echt lekker slapen komt t niet.